Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2011

Αντί επιλόγου

ΜΕΡΟΣ Δ Λίγα λόγια ακόμα πριν την καλοκαιρινή μας περισυλλογή.  Σε προηγούμενα άρθρα επιχειρήθηκε μια σύντομη ιστορική αναδρομή στην ιστορία του ελληνικού έθνους, χρησιμοποιώντας σαν ορόσημο την άλωση της Κωνσταντινούπολης, μια ημερομηνία που αρέσει σε πολλούς σύγχρονους …Ελληναράδες.  Σκόπιμα απουσίαζε η αναφορά στην ταξική διαστρωμάτωση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, μια διαστρωμάτωση φεουδαρχική και αναχρονιστική.  Μια παρεμφερή οργάνωση άλλωστε ακολούθησε και η διάδοχη Οθωμανική αυτοκρατορία, που αντιμετώπισε αντικειμενικές δυσκολίες να μεταρρυθμιστεί μέχρι την θορυβώδη και αιματηρή πτώση της, στις αρχές του 20 ου αιώνα.  Αλλά πιστεύω ότι καταφέραμε κατά κάποιο τρόπο να καταδείξουμε ότι η περίφημη ρήση «ανήκομεν εις την  Δύσιν»  είναι στην πραγματικότητα μια παμπάλαια στρατηγική επιλογή των ανώτερων τάξεων του Ελληνικού έθνους.  Στην σύγχρονη ιστορία μάλιστα, αυτή η στρατηγική επιλογή έχει και μια έντονη ατλαντική χροιά, κάτι που ίσως είναι θέμα ενός άλλου άρθρου.       Καταδείξα

Την ιστορία την βρίσκεις πάντα μπροστά σου (γ)

 ΜΕΡΟΣ Γ Το 334 πχ ο Μέγας Αλέξανδρος αποβιβάστηκε στην ασιατική πλευρά του Ελλήσποντου, στον λιμένα των Αχαιών, και κάρφωσε το δόρυ του στην μικρασιατική γη, εγκαινιάζοντας μια υπερχιλιετή εισβολή του Ελληνικού πολιτισμού στην Ασία.  Το 1071, χίλια τετρακόσια χρόνια μετά,  όταν ο Ρωμανός Διογένης ηττήθηκε στην Μάχη του Ματζικέρτ,  χάθηκε για πρώτη φορά μικρασιατική γη από την επιρροή του Ελληνορωμαϊκού πολιτισμού και το κενό γέμισαν οι Σελτζούκοι Τούρκοι που ίδρυσαν χαλιφάτο στα χαμένα εδάφη. Το αποτέλεσμα ήταν η παλιά αυτοκρατορία να στηρίζεται όλο και πιο πολύ στα ευρωπαϊκά της εδάφη και στους βαλκανικούς  πληθυσμούς.  Επίσης άρχισε να παραδίδει εμπορικά  προνόμια στις Δυτικές ναυτικές δημοκρατίες όπως η Βενετία και η Γένουα.    Μια σχέση «αγάπης και μίσους» εγκαινιάστηκε από τότε  που διαρκεί ως τις μέρες μας, όσο κι αν αυτό ακούγεται παράδοξο.   Η πολιτική των Παλαιολόγων, που αναπτύξαμε στο προηγούμενο άρθρο μας, έφερε σε σύγκρουση το …χθόνιο του έθνους με τις πολιτικές επιλογές

Την ιστορία την βρίσκεις πάντα μπροστά σου (β)

Μέρος Β      Το σύγχρονο Ελληνικό κράτος δεν θα υπήρχε στην σημερινή του μορφή χωρίς την ισχυρή παρέμβαση  των Μεγάλων Δυνάμεων του 19 ου  αιώνα.  Αποτέλεσμα πεισματικού εθνικού αγώνα αλλά και μιας απίστευτης Ευρωπαϊκής διπλωματικής κινητικότητας, που κορυφώθηκαν με τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου, τον Οκτώβριο του 1827,  σε εφαρμογή της Συνθήκης του Λονδίνου του Ιούνιου του 1827.   Αργότερα δε ο Ρωσοτουρκικός Πόλεμος που έληξε με την συνθήκη της Αδριανούπολης  και η Γαλλική εκστρατευτική δύναμη στην Πελοπόννησο  επισφράγισαν τη δημιουργία του σύγχρονου Ελληνικού κράτους. Η τελική πράξη της ίδρυσης του Ελληνικού κράτους υπογράφηκε στις 3 Φεβρουαρίου του 1830 με το πρωτόκολλο που έμεινε στην ιστορία σαν Πρωτόκολλο του Λονδίνου.  Αναγνωριζόταν η ίδρυση ελεύθερου  κράτους με επικράτεια νότια της νοητής γραμμής που όριζαν οι ποταμοί Αχελώος και Σπερχειός.  Ελεύθερου; Όχι και τόσο…Το κράτος αυτό, που ξεκίνησε την ύπαρξή  του με Γερμανό βασιλιά, εμποτισμένο από την παιδεία του Γερμανικού Ιδεαλ

Την ιστορία την βρίσκεις πάντα μπροστά σου

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ Η  29 η  Μαΐου του 1453 ήταν η «αποφράς ημέρα» της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης από τον Μωάμεθ  Β τον Πορθητή.  Ο τελευταίος αυτοκράτορας,  Ο Κωνσταντίνος ΙΑ’ ο Παλαιολόγος ή Κωνσταντίνος Δραγάσης, γιός του αυτοκράτορα Μανουήλ Β' Παλαιολόγου από την Ελένη Δραγάτση (Jelena Dragaš), κόρης του Σέρβου άρχοντα των Σερρών, πολέμησε σώμα με σώμα  στην πύλη του Αγίου Ρωμανού, όπου και τελικά σκοτώθηκε στη μάχη χωρίς ποτέ να βρεθεί το πτώμα του.     Σε όσους  παρατηρούν τους δικέφαλους αετούς της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας και ακούνε τις καμπάνες να χτυπάνε πένθιμα κάθε χρόνο σε ανάμνηση της Άλωσης, θα ήταν χρήσιμο να  υπενθυμίσουμε ότι η οικογένεια των Παλαιολόγων προσπάθησε πολλάκις να ζητήσει βοήθεια και προστασία από την Δύση για να σώσει την καταρρέουσα ιστορική αυτοκρατορία.  Αυτή δε ήταν μια πολιτική που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στο ορθόδοξο ποίμνιο της εποχής, αλλά επίσης και στους ορθόδοξους ιεράρχες.  Διαχειριζόμενοι την πρόδηλη  αδυναμία της εξασθενημένης αυτοκρατ

Η Μαργαρίτα που με μισεί

Πέρασαν δύο χρόνια κιόλας, από τότε που συνάντησα τελευταία φορά την Μαργαρίτα.  Την είδα και πάλι τυχαία  στην πλατεία, που  αρχίσαμε  να μαζευόμαστε το φετινό καλοκαίρι.   Φορούσε ένα ριχτό πλουμιστό φόρεμα και πάνινα βεραμάν παπούτσια, στα χείλη το οικείο από παλιά άλικο κραγιόν και στα δεξί αυτί μια σειρά από διαμαντάκια.     Τα πλούσια κόκκινα μαλλιά της   ταράχτηκαν ελαφρά όταν γύρισε να με χαιρετήσει, σαν ένα ξέσπασμα της φωτιάς στο παράγγελμα της απογευματινής  αύρας.  Η Μαργαρίτα που πάντα της άρεσε να παίζει με τα 40 μου χρόνια, ένα πλάσμα αέρινο, σβέλτο, πανέμορφο, με τα καστανά της αμυγδαλωτά μάτια  να με κυττάζουν  βαθιά όταν της μιλούσα, με ένα απροσδιόριστο τόνο που είχε κάτι από συγκέντρωση, κάτι από περιπαιχτική διάθεση, εκπέμποντας όμως πάντα μια αίσθηση του απέραντου, της θάλασσας και του ουρανού που  ενώνονται  στο βάθος του ορίζοντα.       Τέλειωσε το πανεπιστήμιο  και έμεινε άνεργη μου είπε, αφού ανταλλάξαμε  τις πρώτες τυπικές κουβέντες, τι κάνεις, χαθήκαμε και τ

Έλληνας δημόσιος υπάλληλος

Έλληνας δημόσιος υπαλληλος...                               ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΔΥΟ ΧΟΝΤΡΟΥΣ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥΣ    Και 125 άτομα προσωπικό στο πρωθυπουργικό γραφείο για να καταφέρει τα εξής καταπληκτικά: α)  Να μας βάλει στο Μνημόνιο β)  Να μας διασύρει σαν ανίκανους και τεμπέληδες στους συμμάχους μας γ)  Να δανειστεί ένα ιστορικά υψηλό ποσό από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ. δ) Παρ όλα αυτά, αν και έχει την υποστήριξη όλου του δυτικού κόσμου, να καταφέρνει να μας χρεώνει πιο πολύ, να μας υποβάλλει σε θυσίες και να ανεβάζει και το χρέος ε)Να μας απειλεί ότι θα τα βροντήξει και θα μας αφήσει μόνους... PLEASE GIORGOS MIN MAS TO KANIS AYTO,  SORRY, SORRY, SORRY, KALO KOURAGIO PES MAS POSOUS MISTHOUS XRIAZESE GIA NA MAS KSEXREOSIS......               

Το όνειρο μιας Νέας ΓΣΕΕ

Μια πρόταση για την γενική αναδιοργάνωση των Ελληνικών συνδικάτων σε δύο μόνο επίπεδα.       Το άρθρο αυτό γράφεται πάνω σε λευκό χαρτί.   Η έκρυθμη κατάσταση που βρίσκεται η πατρίδα μας δεν μας αφήνει την πολυτέλεια εμβριθών αναλύσεων σχετικά με τον συνδικαλισμό και ποιον εξυπηρετεί σήμερα.  Εδώ θα περιγράψω με απλά λόγια μια πολύ γενική πρόταση για την ριζική αναδιοργάνωση των σωματείων στην Ελλάδα.  Ο λόγος είναι πως στον δεκαπενταετή εργασιακό μου βίο πολλές φορές αναρωτήθηκα γιατί προσπαθούν να με εκπροσωπήσουν τόσοι πολλοί.  Όταν το έψαξα πιο βαθιά βρήκα ότι η εκπροσώπησή μου σαν εργαζόμενου πάσχει εξαιτίας της μεγάλης πολυδιάσπασης των συνδικαλιστικών φορέων όπως επίσης και λόγω της σύγκρουσης συμφερόντων μέσα στα σωματεία.  Φαινομενικά στο πρωτοβάθμιο σωματείο μου, από τα μεγαλύτερα της Ελλάδας, εκπροσωπούνται όλοι.  Ουσιαστικά όμως ορισμένες μερίδες μόνο εργαζομένων έχουν  λόγο  και καταφέρνουν να εκπροσωπούνται. Από την άλλη μεριά υπάρχουν και άλλες Ενώσεις, επαγγελματικές, υ

Πως θα βρω ποιος με έχει αφαιρέσει από τους φίλους του στο facebook

Αυτό είναι ένα μικρό διάλλειμα στην θεματολογία μας και μια συγκεντρωτική απάντηση σε μια απορία που πολλοί αναγνώστες έχουν διατυπώσει. Υπάρχει ένας καλός τρόπος για να παρακολουθήσετε ποιος φίλος σας αφαίρεσε από το facebook καθώς και τους υποψήφιους φίλους που δεν έχουν απαντήσει ακόμα στο αίτημα φιλίας. Παρακάτω θα σας περιγράψω πως να εγκαταστήσετε το απαραίτητο λογισμικό σε τρία απλά βήματα. α) Εγκαταστήστε τον Mozilla Firefox browser από εδώ . Νομίζω είναι γνωστός στους περισσότερους από εσάς. β) Από το μενού Εργαλεία, Πρόσθετα του firefox αναζητήστε και εγκαταστήσετε το Greasemonkie . Καλά μπορείτε απλώς να πατήσετε το προηγούμενο link. :)  Είναι ένα πρόσθετο που επιτρέπει να τρέχετε προσωποποιημένα scripts από τον browser. Βεβαιωθείτε ότι είναι ενεργοποιημένο. γ) Τώρα είναι ώρα να επισκεπτείτε την σελίδα του Unfriends .  Οι οδηγίες στα αγγλικά είναι εύκολες βασικά πρέπει να πατήσετε το εικονίδιο με το λογότυπο του facebook και τον αριθμό ένα στο πλάι. Το Unfriends λ

Ο απουσιολόγος, ο δάσκαλος με τα γυαλιά και η γαλαρία...

Ήταν που λέτε μια φορά στο μεγάλο μας σχολείο μια τάξη εφήβων που μάθαινε οικονομικά. Στην τάξη αυτή υπήρχε ένας άριστος μαθητής που όπως συνηθίζεται στα σχολεία τηρούσε και το απουσιολόγιο της τάξης, και εδώ δράττομαι της ευκαιρίας να σχολιάσω ότι ποτέ δεν κατάλαβα αυτή την συνήθεια, όπως και πολλές άλλες άλλωστε, στο ασυνήθιστο αυτό σχολείο... Ο Γιαννάκης λοιπόν, έτσι έλεγαν τον απουσιολόγο της τάξης, ήταν ένας πολύ καλός και επιμελής μαθητής, από αυτά τα παιδιά μάλαμα που κάθε πατέρας και μητέρα θα ήθελε να έχει. Μελετηρός, έξυπνος, πειθαρχημένος και επίσης αθλητικός τύπος, αντικαπνιστής, ήταν για να μην μακρηγορώ ένα υπόδειγμα μαθητού. Η αλήθεια είναι πως καταγόταν από καλή οικογένεια και του είχαν δοθεί απλόχερα πολλά από αυτά που έλειπαν στα άλλα παιδιά. Τον ζήλευαν ας πούμε γιατί πάντα ο Γιαννάκης ερχόταν με το τελευταίο μοντέλο smartphone, είχε βλέπετε μια έφεση με τις ηλεκτρονικές συσκευές, ειδικά αυτές που είχαν πρόθεμα -i ή και e- στο λογότυπο τους. Πάν

Καλοί μου άνθρωποι!

Μικρό αφιέρωμα σε ένα μεγάλο ηθοποιό Θέλω να καταθέσω κι εγώ μερικά ταπεινά λόγια, με αφορμή το θάνατο ενός εμβληματικού ηθοποιού της μεταπολεμικής Ελλάδας, του Θανάση Βέγγου.  Και είναι ίσως μιά ακόμα κακή φάρσα της Ιστορίας, τώρα που μια εποχή ολόκληρη αλλάζει,  να μας στερεί έναν από τους ανθρώπους που τόσο καλά ζωντάνεψαν στη μεγάλη οθόνη την μεταπολεμική Ελλάδα.  Το video που σας παρουσιάζουμε εδώ  είναι απο την ταινία  "Ποιος Θανάσης", του 1969, σε σενάριο του Γιώργου Λαζαρίδη και σκηνοθεσία του Θανάση Βέγγου, ο οποίος Θανάσης,  προσπαθεί να μαζέψει τα δανεικά και αγύριστα για να πληρώσει ένα γραμμάτιο.   Εις μάτην...Κανείς δεν πληρώνει τα δανεικά στον καλό μας άνθρωπο...     Αλλά ας μείνουμε λιγάκι στο 1969.  Ποια ήταν αυτή η εποχή;   Το 1969 λοιπόν ο γράφων μόλις είχε γεννηθεί, καλά αυτό δεν είναι και τόσο αξιοσημείωτο (sic),  σύμφωνα με την Ελληνική Wikipedia, γίνεται η πρώτη πτήση του Κονκόρτ, και οι Neil Armstrong και Buzz  Aldrin  είναι οι πρώτοι άνθρωποι π

O Χασοδίκης, Ο Καβουρίδης και ο Παύλος, μια εντελώς φανταστική ιστορία

    Ο κος Χασοδίκης καθόταν αναπαυτικά στην περιστρεφόμενη δερμάτινη πολυθρόνα του. Μπροστά  απλωνόταν το  πολυτελές εβένινο γραφείο  και πίσω του,  μέσα από  την τζαμαρία του μεγάλου παράθυρου, δέσποζε πάνω στον ιερό βράχο η αρμονική φιγούρα του Παρθενώνα, κυκλωμένου μέσα στην λιτή του μεγαλοπρέπεια από τα απαλά χρώματα του αττικού σούρουπου.       Ήταν μια καλή μέρα για τον κο Χασοδίκη. Παρά την μεγάλη κρίση που έπληττε χιλιάδες συναδέλφους του, ο ίδιος είχε εξασφαλίσει για το  γραφείο του μερικές μεγάλες υποθέσεις, που θα συντηρούσαν  για καιρό τα κέρδη του.   Ίσως γι αυτό ο κος Χασοδίκης είχε μια έκφραση ικανοποίησης καθώς ατένιζε σιωπηλά τον Παρθενώνα  και χάιδευε ράθυμα την κοιλίτσα του κάτω από το ακριβό γιλέκο. Ίσως όμως και να σκεφτόταν το ξανθό γκομενάκι που θα συναντούσε αργότερα στην κρυφή του γκαρσονιέρα..Ποιος ξέρει...      Τότε άρχισε να δονείται το  τηλέφωνο. Ο κος Χασοδίκης μισούσε τα τηλέφωνα ειδικά όταν του διέκοπταν τις σκέψεις του.  Απηυδισμένος όπως ήταν από τα

Δεν υπάρχουν σου λέω...

Όσοι παρακολουθούν από τα MME τις εξελίξεις της τελευταίας χρονιάς στην πατρίδα μας, θα σχηματίσουν την εντύπωση ότι συνταρακτικά γεγονότα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στην χώρα. Όμως η αλήθεια μπορεί και να διαφέρει. Αν προσπαθήσει κανείς να εξηγήσει την παγωμάρα με την οποία αντιμετωπίζουν οι Έλληνες τον προπαγανδιστικό οχετό που τους πλήττει κατά κύματα, προερχόμενος από όλο τον δυτικό κόσμο, θα καταλάβει ότι οι απλοί πολίτες αυτής της χώρας μάλλον σκέπτονται πιο ψύχραιμα από την πανικόβλητη ελίτ που τους κυβερνά. Και θα το εξηγήσω καλύτερα αρχίζοντας με μια κατάφαση... Δυστυχώς δεν ζούσαμε δα και στον παράδεισο τα προηγούμενα χρόνια.Ποιος άραγε πίστευε ότι ζει σε μια δίκαιη πατρίδα; Σε μια  πατρίδα, που φρόντιζε να αμείβει τα σκληρά εργαζόμενα παιδιά της και να νουθετεί, ίσως και να τιμωρεί όταν ήταν απαραίτητο, τα παιδιά που παραστρατούσαν; Μπορείτε ελεύθερα να καγχάσετε, θα ήταν μάλιστα και ψυχοθεραπευτικό, για να χρησιμοποιήσω μια λέξη της μόδας. Αυτό δεν υπάρχει σας λ

Η απατηλή λάμψη του καπιταλισμού

Έγραψα το κείμενο που ακολουθεί ακριβώς ένα χρόνο πριν και για να είμαι ακριβής ήταν το πρώτο κείμενο που γράφτηκε για το παρόν blog.  Γιατί δεν το δημοσίευσα ως τώρα;  Δεν μπορώ να απαντήσω, μερικές φορές είμαι απλώς παράξενος χωρίς κανένα συγκεκριμένο λόγο...Το διάβασα λοιπόν ένα χρόνο μετά και παρατήρησα με κάποια έκπληξη ότι παραμένει ακόμα φρέσκο...Καλά, τουλάχιστον έτσι πιστεύω...Σας το χαρίζω λοιπόν... --> Ηράκλειο 18/5/2010 Ανδρώθηκα στην ανέμελη δεκαετία του 80, μια δεκαετία όπου τα πάντα έδειχναν εύκολα και λαμπερά. Και χωρίς να προσθέσω λεπτομέρειες, που θα ήταν εκτός θέματος, θέλω να σας τονίσω ότι δεν είμαι τέκνο της αστικής τάξης. Έτσι τουλάχιστον κατάλαβα όταν παιδί ακόμα διάβασα το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, κάπως έτσι μου το εξήγησαν και οι σύντροφοι στις κομματικές οργανώσεις. Αυτά βέβαια όταν ήμουν μαθητής, μιας και χρόνια πολλά απέχω από την πολιτική δράση. Δεν είμαι a politic , απλώς η κομματική δράση μου προκαλεί βαρεμάρα. Το είχα από παλ

Μετακομίζουμε!

Απουσιάζω πράγματι τον τελευταίο καιρό, αλλά σύντομα θα επανέλθω και θα προχωρήσω σε μια ριζική ανανέωση του παρόντος ιστολογίου. Το νέο ιστολόγιο σχεδιάζεται πλέον έξω από το blogspot, που φιλοξένησε μέχρι τώρα τα άρθρα μου. Θα προσέξατε την υποσημείωση demo στο κεντρικό banner της παρούσας σελίδας. Πράγματι ήταν ένας πειραματισμός η συλλογή αυτή των άρθρων, αρκετά ενθαρρυντικός μάλιστα. Έλαβα πολλά σχόλια που με γέμισαν αισιοδοξία και μου έδωσαν δύναμη να συνεχίσω. Μια εξήγηση ακόμα. Μετακινούμαι πράγματι από το blogspot , αν και αναγνωρίζω ότι πρόκειται για μια πλατφόρμα προσιτή και εύκολη. Για την ακρίβεια δεν θα απενεργοποιήσω το παρόν blog απλά θα το αναπτύξω πάνω σε δικό μου server , καθώς με ενοχλεί η απώλεια ελέγχου που συνεπάγεται η παράδοση μιας πνευματικής δουλειάς στις διαθέσεις της Google, που είναι η ιδιοκτήτριά του. Επίσης όσο ένα blog μεγαλώνει τόσο πιο δύσκολος γίνεται ο χειρισμός του σε μια πλατφόρμα που ρυθμίζεται με XML. Υπάρχει και ένα θέμα ελ

Στη ρωγμή του χρόνου

Να μαι πάλι, αν και είχα υποσχεθεί να επιστρέψω στις αρχές του Μάρτη, υποπτεύομαι όμως πως κανείς δεν το θυμάται άρα, προχωράω στο άρθρο μου... Σήμερα θα σας μεταφέρω 20 χρόνια πριν, στην πόλη μου και σε ένα κρύο χειμωνιάτικο βράδυ. Ήμουν φοιτητής τότε και ο συγκάτοικός μου μου πρότεινε μια εκδήλωση σε ένα κλασσικό rock bar της αγαπημένης μου πόλης. - Θα είναι εκεί για να παρουσιάσει ένα καινούριο του βιβλίο, μου είπε και με έπεισε να τον ακολούθησω. Πάντα ήθελα άλλωστε να συναντήσω από κοντά τον καταλυτικό για τη νεότητα μου δημιουργό, που τότε ήταν στα πολύ πάνω του, καθώς τον συνόδευε η αύρα της επιτυχίας. Πήγαμε λοιπόν στο μπαρ  το "Αυγό" και τότε  είδα  για πρώτη και τελευταία φορά τον εμβληματικό αυτό άνθρωπο. Ήταν γεροδεμένος και είχε αυτή την παρουσία που γεμίζει τον χώρο, ή τουλάχιστον έτσι το έβλεπα τότε με τα νεανικά μου μάτια. Κάθισε σε ένα τραπεζάκι που είχε μεταφερθεί για τις ανάγκες της βραδιάς στο κέντρο του bar, είχε λίγο νερό και ένα ποτό στο

Σχετικά με τα κινήματα

Ζούμε μέρες μνημονίου και αυτό είναι μια βαριά δουλεία που σιγά σιγά συνειδητοποιούμε σε όλο της το μέγεθος. Στην ταλαίπωρη πατρίδα νέα κινήματα εμφανίζονται συνεχώς και πολλοί φίλοι μας τα σχολιάζουν η τα συζητάνε στις λίστες αλληλογραφίας. Το καλό σε αυτή την υπόθεση είναι ότι επιτέλους ξεκίνησε  η συζήτηση, καθώς κλείνει πια ένας κύκλος ευδαιμονισμού που άνοιξε το 1981 με την ιστορική  Αλλαγή του Ανδρέα Παπανδρέου. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Η επέλαση της διεθνούς των τοκογλύφων, αρχαία τέχνη κι αυτή, έχει προκαλέσει ιστορικά ποταμούς αίματος, αναγκάζει την Ελληνική κοινωνία να σκεπτεί. Αλλά δεν θα μακρηγορήσω άλλο μιας και το άρθρο μου θα ασχοληθεί αποκλειστικά με τα νέα αυτά κινήματα. Το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι ότι εκδηλώνουν καχυποψία και κριτική απέναντι στο σύνολο των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Θα σχολιάσω εδώ κάποια από αυτά. Το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ για παράδειγμα, έχει στοχεύσει τις αστικές συγκοινωνίες και τα διόδια των εθνικών οδών. Ασκεί μι

Ένα λεπτό περιπτερά....

Αγαπητοί καταναλωτές Σας ενημερώνουμε ότι όλα τα προϊόντα καπνού θα επιβαρύνονται με 0.10 Euro για την επιβίωση των περιπτερούχων. Ευχαριστούμε για την κατανόηση. Εκ του σωματείου περιπτερούχων εφημεριδοπωλών του HappyIsland Ήταν η ανακοίνωση που διάβασα στο συμπαθέστατο περίπτερο του κου Νικηφόρου, όπου έλαβε χώρα και ο προηγούμενος διάλογος. Και έπειτα ο κος Νικηφόρος επιβεβαίωσε την αγωνιστική του διάθεση εισπράτοντας τα 10 σεντς καπέλο στην τιμή της αγαπημένης μου μάρκας τσιγάρων. - Τι γίνεται εδώ κε Νικηφόρε, για ποιον λόγο αγωνιζόμαστε; ρώτησα αφελέστατα. - Ξέρεις παιδί μου, απάντησε ο κος Νικηφόρος, σου έχω εξηγήσει ότι τα περίπτερα υφίστανται μια σοβαρή επίθεση τον τελευταίο χρόνο. Δηλαδή το κράτος επέβαλλε βαρύτατη φορολογία στα προϊόντα καπνού. Οι καπνοβιομηχανίες βλέποντας τα μερίδια αγοράς να περιορίζονται πίεσαν τους λιανοπωλητές περιορίζοντάς τους κατά πολύ τα περιθώρια κέρδους. Το αποτέλεσμα είναι να δουλεύουμε για ψίχουλα παιδί μου, να μη