Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Δεν υπάρχουν σου λέω...

Όσοι παρακολουθούν από τα MME τις εξελίξεις της τελευταίας χρονιάς στην πατρίδα μας, θα σχηματίσουν την εντύπωση ότι συνταρακτικά γεγονότα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στην χώρα. Όμως η αλήθεια μπορεί και να διαφέρει. Αν προσπαθήσει κανείς να εξηγήσει την παγωμάρα με την οποία αντιμετωπίζουν οι Έλληνες τον προπαγανδιστικό οχετό που τους πλήττει κατά κύματα, προερχόμενος από όλο τον δυτικό κόσμο, θα καταλάβει ότι οι απλοί πολίτες αυτής της χώρας μάλλον σκέπτονται πιο ψύχραιμα από την πανικόβλητη ελίτ που τους κυβερνά. Και θα το εξηγήσω καλύτερα αρχίζοντας με μια κατάφαση...

Δυστυχώς δεν ζούσαμε δα και στον παράδεισο τα προηγούμενα χρόνια.Ποιος άραγε πίστευε ότι ζει σε μια δίκαιη πατρίδα; Σε μια  πατρίδα, που φρόντιζε να αμείβει τα σκληρά εργαζόμενα παιδιά της και να νουθετεί, ίσως και να τιμωρεί όταν ήταν απαραίτητο, τα παιδιά που παραστρατούσαν; Μπορείτε ελεύθερα να καγχάσετε, θα ήταν μάλιστα και ψυχοθεραπευτικό, για να χρησιμοποιήσω μια λέξη της μόδας.

Αυτό δεν υπάρχει σας λέω, ούτε και υπήρξε. Η άδικη  πατρίδα πάντα φρόντιζε να αμείβει πλουσιοπάροχα τους απατεώνες και τους κολλητούς και να γελάει περιπαιχτικά με τους ανθρώπους της εργασίας, τους οποίους φρόντισε μάλιστα και να μην τους πληρώνει καν αξιοπρεπώς για να περισσεύουν λεφτά για τις διάφορες απατεωνιές. Είναι οι ελίτ αυτής της χώρας που καρπώθηκαν τον πλούτο της και είναι η ελίτ που καλείται τώρα να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά και να διαπραγματευτεί με τους εξωτερικούς δανειστές μας. Παρεμπιπτόντως να κάνω μια απλή ερώτηση. Μας ρώτησε κανείς για το αν πρέπει να ληφθούν εξωτερικά δάνεια και με ποιους όρους; Μπήκε στον κόπο κανείς από τους περισπούδαστους ¨οικονομολόγους¨ των καναλιών να μας ενημερώσει αναλυτικά για το τι συμβαίνει και να μας αναλύσει τους κινδύνους; Ελάχιστοι.
Τί πάθαν τώρα όλοι με τα CDS και τα SPREADS; Βρε καλοί μας και χρυσοί μας δημοσιογράφοι και σφουγγοκωλάριοι του συστήματος δεν γνωρίζετε την απάντηση του μέσου πολίτη; Χε....με για τα ομόλογά σας. Ο πολίτης αυτής της πατρίδας χρειάζεται ισονομία, πρόσβαση στην εργασία, ασφάλεια και ίσως τελικά ένα λόγο για να ονειρευτεί. Τι από αυτά του δώσατε τόσα χρόνια άθλιοι της ντόπιας και της Ευρωπαϊκής ελίτ; Με την ευκαιρία να το τονίσω, μην παίρνετε και τόσο στα σοβαρά τους διάφορους κομισάριους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Γραφειοκράτες είναι των Βρυξελλών που ανησυχούν για τον παχυλό μισθό τους και προσέχουν να μην γλιστρίσουν στους γεμάτους...λάδι διαδρόμους των γραφείων τους. Συγνώμη δηλαδή η Siemens με τα σκάνδαλά της που έχει την έδρα της; Στο χωριό μου; Δε νομίζω....

Δεν έχουν λοιπόν ένα λόγο να ελπίζουν και ένα λόγο να ονειρευτούν οι πολίτες της ταλαίπωρης πατρίδας μας. Υπομονετικά και σιωπηλά συνεχίζουν την βαριά καθημερινότητά τους, πληρώνουν τα χρέη τους, υπομένουν την ανεργία και την προελαύνουσα ανέχεια. Και όσοι εργάζονται, σιωπηλοί και αυτοί, υπομένουν την μείωση των αποδοχών και την επέλαση των αφεντικών πους τους απειλούν με τον μπαμπούλα της ανεργίας.

Η παράξενη σιωπή, αυτή είναι που έχει απλωθεί σαν μαύρο σύννεφο πάνω από την έρμη πατρίδα. Με την μακραίωνη ιστορία τους οι Έλληνες συναισθάνθηκαν το μάτι του Σαουρόν που τους μετράει και ετοιμάζεται να τους επιτεθεί. Οι ντόπιες ελίτ, οι παλιοί προνομιούχοι του μεταπολιτευτικού συστήματος, αισθάνονται την θέση τους να απειλείται. Και όχι αδίκως. Οι ευθύνες των πολιτικών μας αλλά και των ηγετικών τάξεων στην χώρα είναι μεγάλες. Ειδικά η αστική τάξη και η μεσοαστική που λειτούργησε σαν συμπλήρωμά της, θα πρέπει να απολογηθούν γι αυτή την κατάσταση. Ο σιωπηλός πολίτης, το έρμαιο αυτό της αντιπροσωπευτικής τρίτης ελληνικής δημοκρατίας, κάποτε θα μιλήσει. Έχει ήδη καταλάβει την ακύρωσή του και την απομείωση της διαπραγματευτικής του θέσης που τον οδήγησε ο προηγούμενος ατομικισμός. Δεν ξέρουμε ακόμα αν το μέλλον θα φέρει και πάλι την ελπίδα. Ένα είναι σίγουρο. Οι προηγούμενες καλές μέρες ήταν καλές μόνο για μερικούς. Για τους πιο πολλούς αυτό που συνέβη είναι μια μετάβαση από το κακό στο χειρότερο.
Μην τους ακούτε λοιπόν και τόσο. Δεν υπάρχουν. Όλο αυτό που παρακολουθείτε στις οθόνες είναι ένας σκυλοκαβγάς για τις σφαίρες επιρροής του νέου αιώνα. Κλείστε την τηλεόραση. Είναι ασφαλές...






Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η ράφτρα της Κοκκινιάς

Μαλαματένια λόγια, Γιάννης Μαρκόπουλος, Μάνος Ελευθερίου Το ιστορικό βίντεο του 1974 "Καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία και νά 'σουν ράφτρα μες την Κοκκινιά. .. " Αριστουργηματικό τραγούδι, ιστορική συνάντηση, ο νεοελληνικός πολιτισμός σε μια πολύ δυνατή στιγμή του. Και η δύναμή του αυτή δεν πηγάζει από τις... συμμορίες, αλλά γεννιέται απλά και αβίαστα από την ράφτρα της Κοκκινιάς. Κοιτάζω ξανά και ξανά το παλιό  βίντεο του 1974. Τα σεμνά παιδιά που τραγούδησαν τόσο δυνατά αυτό το τραγούδι, μου φάνηκε πως γεννήθηκαν κι αυτά από μια τέτοια μάνα. Και της αποτίουν ύψιστο φόρο τιμής. Η παλιά Κοκκινιά Ποια είναι η ράφτρα της Κοκκινιάς ; Κυριολεκτικά μιλώντας, θα μπορούσε να είναι μια προσφυγοπούλα, που κατάγεται από την χαμένη πια γι αυτήν πατρίδα της Ιωνίας, που μεγάλωσε σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον και ρίχτηκε σε ένα άθλιο αντίσκηνο στις αλάνες τότε της Κοκκινιάς, θύμα βίαιου ξεριζωμού και μιας πρωτοφανούς σε μέγεθος αλλά και ιστορική β

O Χασοδίκης, Ο Καβουρίδης και ο Παύλος, μια εντελώς φανταστική ιστορία

    Ο κος Χασοδίκης καθόταν αναπαυτικά στην περιστρεφόμενη δερμάτινη πολυθρόνα του. Μπροστά  απλωνόταν το  πολυτελές εβένινο γραφείο  και πίσω του,  μέσα από  την τζαμαρία του μεγάλου παράθυρου, δέσποζε πάνω στον ιερό βράχο η αρμονική φιγούρα του Παρθενώνα, κυκλωμένου μέσα στην λιτή του μεγαλοπρέπεια από τα απαλά χρώματα του αττικού σούρουπου.       Ήταν μια καλή μέρα για τον κο Χασοδίκη. Παρά την μεγάλη κρίση που έπληττε χιλιάδες συναδέλφους του, ο ίδιος είχε εξασφαλίσει για το  γραφείο του μερικές μεγάλες υποθέσεις, που θα συντηρούσαν  για καιρό τα κέρδη του.   Ίσως γι αυτό ο κος Χασοδίκης είχε μια έκφραση ικανοποίησης καθώς ατένιζε σιωπηλά τον Παρθενώνα  και χάιδευε ράθυμα την κοιλίτσα του κάτω από το ακριβό γιλέκο. Ίσως όμως και να σκεφτόταν το ξανθό γκομενάκι που θα συναντούσε αργότερα στην κρυφή του γκαρσονιέρα..Ποιος ξέρει...      Τότε άρχισε να δονείται το  τηλέφωνο. Ο κος Χασοδίκης μισούσε τα τηλέφωνα ειδικά όταν του διέκοπταν τις σκέψεις του.  Απηυδισμένος όπως ήταν από τα

Την ιστορία την βρίσκεις πάντα μπροστά σου (γ)

 ΜΕΡΟΣ Γ Το 334 πχ ο Μέγας Αλέξανδρος αποβιβάστηκε στην ασιατική πλευρά του Ελλήσποντου, στον λιμένα των Αχαιών, και κάρφωσε το δόρυ του στην μικρασιατική γη, εγκαινιάζοντας μια υπερχιλιετή εισβολή του Ελληνικού πολιτισμού στην Ασία.  Το 1071, χίλια τετρακόσια χρόνια μετά,  όταν ο Ρωμανός Διογένης ηττήθηκε στην Μάχη του Ματζικέρτ,  χάθηκε για πρώτη φορά μικρασιατική γη από την επιρροή του Ελληνορωμαϊκού πολιτισμού και το κενό γέμισαν οι Σελτζούκοι Τούρκοι που ίδρυσαν χαλιφάτο στα χαμένα εδάφη. Το αποτέλεσμα ήταν η παλιά αυτοκρατορία να στηρίζεται όλο και πιο πολύ στα ευρωπαϊκά της εδάφη και στους βαλκανικούς  πληθυσμούς.  Επίσης άρχισε να παραδίδει εμπορικά  προνόμια στις Δυτικές ναυτικές δημοκρατίες όπως η Βενετία και η Γένουα.    Μια σχέση «αγάπης και μίσους» εγκαινιάστηκε από τότε  που διαρκεί ως τις μέρες μας, όσο κι αν αυτό ακούγεται παράδοξο.   Η πολιτική των Παλαιολόγων, που αναπτύξαμε στο προηγούμενο άρθρο μας, έφερε σε σύγκρουση το …χθόνιο του έθνους με τις πολιτικές επιλογές