Memorandum Days

Ζούμε μέρες μνημονίου και αυτό είναι μια βαριά δουλεία που σιγά σιγά συνειδητοποιούμε σε όλο της το μέγεθος. Στην ταλαίπωρη πατρίδα νέα κινήματα εμφανίζονται συνεχώς και πολλοί φίλοι μας τα σχολιάζουν η τα συζητάνε στις λίστες αλληλογραφίας. Το καλό σε αυτή την υπόθεση είναι ότι επιτέλους ξεκίνησε  η συζήτηση, καθώς κλείνει πια ένας κύκλος ευδαιμονισμού που άνοιξε το 1981 με την ιστορική  Αλλαγή του Ανδρέα Παπανδρέου. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Η επέλαση της διεθνούς των τοκογλύφων, αρχαία τέχνη κι αυτή, έχει προκαλέσει ιστορικά ποταμούς αίματος, αναγκάζει την Ελληνική κοινωνία να σκεπτεί. Αλλά δεν θα μακρηγορήσω άλλο μιας και το άρθρο μου θα ασχοληθεί αποκλειστικά με τα νέα αυτά κινήματα. Το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι ότι εκδηλώνουν καχυποψία και κριτική απέναντι στο σύνολο των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Θα σχολιάσω εδώ κάποια από αυτά. Το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ για παράδειγμα, έχει στοχεύσει τις αστικές συγκοινωνίες και τα διόδια των εθνικών οδών. Ασκεί μι

Αγαπητοί καταναλωτές Σας ενημερώνουμε ότι όλα τα προϊόντα καπνού θα επιβαρύνονται με 0.10 Euro για την επιβίωση των περιπτερούχων. Ευχαριστούμε για την κατανόηση. Εκ του σωματείου περιπτερούχων εφημεριδοπωλών του HappyIsland Ήταν η ανακοίνωση που διάβασα στο συμπαθέστατο περίπτερο του κου Νικηφόρου, όπου έλαβε χώρα και ο προηγούμενος διάλογος. Και έπειτα ο κος Νικηφόρος επιβεβαίωσε την αγωνιστική του διάθεση εισπράτοντας τα 10 σεντς καπέλο στην τιμή της αγαπημένης μου μάρκας τσιγάρων. - Τι γίνεται εδώ κε Νικηφόρε, για ποιον λόγο αγωνιζόμαστε; ρώτησα αφελέστατα. - Ξέρεις παιδί μου, απάντησε ο κος Νικηφόρος, σου έχω εξηγήσει ότι τα περίπτερα υφίστανται μια σοβαρή επίθεση τον τελευταίο χρόνο. Δηλαδή το κράτος επέβαλλε βαρύτατη φορολογία στα προϊόντα καπνού. Οι καπνοβιομηχανίες βλέποντας τα μερίδια αγοράς να περιορίζονται πίεσαν τους λιανοπωλητές περιορίζοντάς τους κατά πολύ τα περιθώρια κέρδους. Το αποτέλεσμα είναι να δουλεύουμε για ψίχουλα παιδί μου, να μη

Δυνάμεις των ΜΑΤ σε απόγνωση! Από τότε που έγραψα το προηγούμενο άρθρο μου το θέμα της Κερατέας βγήκε από την γραφική σφαίρα που το κρατούσαν τα φιμωμένα ΜΜΕ και έτυχε πανελλήνιας προβολής. Εκτός από την αποφασιστικότητα και το παροιμιώδες πείσμα του..γαλάτικου χωριού, πολλοί ανώνυμοι και επώνυμοι πολίτες ένωσαν τις δυνάμεις τους μέσα από το διαδίκτυο και κατάφεραν να αναδείξουν καλύτερα το κρίσιμο αυτό θέμα. Σαν αποκορύφωμα την περασμένη Τρίτη η εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου μετέφερε στην βραδυνή ζώνη υψηλής τηλεθέασης το πρόβλημα. Υπήρξαν και επικριτικά άρθα όπως αυτό .  Επίσης από τον οικονομικό τύπο γράφτηκαν αναλύσεις όπως αυτή . Όμως  όλοι εμείς που παρακολουθούμε αμήχανοι πολλές φορές την σύγκρουση,  θα πρέπει κατά τη γνώμη μου να αναλογιστούμε την ευθύνη μας σαν πολίτες και  να παραμείνουμε προσηλωμένοι στην ουσία της υπόθεσης.   Το θέμα της διαχείρισης των σκουπιδιών είναι κεντρικό πρόβλημα και σε μια συνεκτική κοινωνία θα έπρεπε να συζητείται εξαντλητικά σε όλα τα μέ

Ένα ζεστό ανοιξιάτικο απόγευμα η Μίνα έπεισε τελικά το Νικολάκη να επισκεπτούν τον δάσκαλο Μπουρδιζενά, καταγόμενο πιθανόν από λαμπρή ινδική οικογένεια, για να τους εξηγήσει τα οφέλη του διαλογισμού, που η Μίνα επέμενε ότι θα βελτίωνε την σχέση τους. Ο Νικολάκης δεν την πάλευε με τέτοια και έθεσε βέτο αρχικά, μιας και είχε άλλωστε κανονίσει να παρακολουθήσει αγώνα στην τηλεόραση με τον φίλο του τον Μίλτο. Υποχώρησε μόνο όταν ο κολλητός του δέχτηκε κι αυτός να τους ακολουθήσει, ήταν περίεργος να μάθει τι δίδασκε ο νεοφερμένος στην πόλη δάσκαλος, ποιος ξέρει γιατί. Το κέντρο διαλογισμού ήταν σε ένα καλό προάστιο της πόλης, επρόκειτο ουσιαστικά για μία μεγάλη έκταση με κήπους, ένα μικρό ποταμάκι με γεφυράκια και ένα παλιό πέτρινο κτίριο στην μέση. Τους υποδέχτηκαν δύο νεαρές και όμορφες κοπέλες με λευκούς χιτώνες και τους οδήγησαν στην σάλα του κεντρικού κτιρίου. Ο δάσκαλος Μπουρδιζενά ήταν μιας κάποιας ηλικίας, καθόταν οκλαδόν σε μια μεγάλη πορτοκαλί μαξιλάρα και είχε

Mohammed comes from Cairo in Egypt. I met him in my village square where I was looking for a handy man to work in my plantation. The job involved collecting olives from the olive trees. A job common in my hometown. I arrived late as usual, since I had to...escpape, from the city because I could not obtain for easy a leave from my main job this period. In the square where I met Mohammed was the usual, unofficial, unionist, who told me bluntly: "Take him at this price" (yes the price was expensive). I felt helpless like a poor boss, driven by those dark skinned unionists. However, I made a virtue of necessity and hired him. Mohammed did not speak Greek and was tall and thin. In addition to the language barrier, Mohammed's problems were many. I had to show him every single task he had to do. That took us more than half the day. Basically, communication was by gestures. At some points, Mohammed pronounced some Arabic words such as Allah, Ramadan, etc. I knew f

Το μπατσάκι είναι υποκοριστικό του μπάτσος. Διαπίστωσα ότι ο σεβαστός καθηγητής δεν συμπεριέλαβε αυτή την λέξη στο καταπληκτικό λεξικό του, αν και του είχα επισημάνει την παράλειψή του (sic). Αντιθέτως έχει λήμμα για μπάτσος, μπατσίνα, όχι όμως για το μπατσάκι. Παρεμπιπτόντως να σας το εξηγήσω, η λέξη  προέρχεται από την τουρκική λέξη “baç” που σημαίνει “φόρος”, ήταν ένα φόρος που εισέπρατταν οι χωροφύλακες, μάλλον πληρώνονταν με αυτόν στο ιδιόμορφο οθωμανικό σύστημα. Το μπατσάκι στα νέα ελληνικά όμως είναι η ελληνοπρεπής εκδοχή αυτού που ονομάζουμε σεκιουριτάς. Είναι ένας φτηνός εργαζόμενος που συνήθως υπογράφει κάποια ληστρική σύμβαση με το αφεντικό του για ψίχουλα, αχ Ελλάδα του Μνημονίου, και αστυνομεύει, χωρίς να οπλοφορεί, ιδιωτικούς χώρους, σούπερ μάρκετ, εμπορικά κέντρα, κλπ. Δεν ξέρω ποιος κακοήθης προφανώς εγκέφαλος σκέφτηκε να τους ονομάσει έτσι, σε αντιδιαστολή  με τα σοβαρά όργανα του Νόμου και της Τάξης, που οπλοφορούν και ονομάζονται σκέτο, μπάτσοι.

Γνώρισα τον Μωχάμετ από το Κάιρο στην πλατεία του χωριού, ψάχνοντας εργάτη για αγροτικές εργασίες. Κατέφτασα τελευταίος, ως συνήθως, από την πόλη, καθώς δεν μπορούσα να εξασφαλίσω άδεια για να μαζέψω τις ελιές. Στην πλατεία υπήρχε ο...συνήθης καθοδηγητής ο οποίος μου είπε κοφτά: -Θα πάρεις αυτόν και στοιχίζει τόσο. Πάλι αισθάνθηκα μαλάκας αφεντικό που μου κάνουν κουμάντο οι εργατοπατέρες, αλλά έκανα την ανάγκη φιλοτιμία και τον πήρα. Ο Μωχάμετ δεν ήξερε λέξη Ελληνικά και ήταν ψηλός και ξερακιανός. Στο χωράφι τα προβλήματα ήταν πολλά. Μέχρι να του δείξω τι έπρεπε να κάνει φάγαμε την μισή μέρα. Η συνεννόηση γινόταν βασικά με χειρονομίες, απλά τον άκουγα να επαναλαμβάνει συχνά αραβικές λέξεις με βαριά προφορά, Αλλάχ, ραμαζάν κλπ. Ήξερα φυσικά από πείρα ότι την περίοδο εκείνη του Δεκεμβρίου γιορτάζεται το μουσουλμανικό ραμαζάνι, οπότε αν είχες άραβα εργάτη δεν έτρωγε και δεν έπινε πριν το ηλιοβασίλεμα, πράγμα που μπορούσε να αποβεί μειονέκτημα για ένα αφεντικό σαν