Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Σχετικά με τα κινήματα


Ζούμε μέρες μνημονίου και αυτό είναι μια βαριά δουλεία που σιγά σιγά συνειδητοποιούμε σε όλο της το μέγεθος. Στην ταλαίπωρη πατρίδα νέα κινήματα εμφανίζονται συνεχώς και πολλοί φίλοι μας τα σχολιάζουν η τα συζητάνε στις λίστες αλληλογραφίας. Το καλό σε αυτή την υπόθεση είναι ότι επιτέλους ξεκίνησε  η συζήτηση, καθώς κλείνει πια ένας κύκλος ευδαιμονισμού που άνοιξε το 1981 με την ιστορική  Αλλαγή του Ανδρέα Παπανδρέου.

Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Η επέλαση της διεθνούς των τοκογλύφων, αρχαία τέχνη κι αυτή, έχει προκαλέσει ιστορικά ποταμούς αίματος, αναγκάζει την Ελληνική κοινωνία να σκεπτεί. Αλλά δεν θα μακρηγορήσω άλλο μιας και το άρθρο μου θα ασχοληθεί αποκλειστικά με τα νέα αυτά κινήματα. Το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι ότι εκδηλώνουν καχυποψία και κριτική απέναντι στο σύνολο των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Θα σχολιάσω εδώ κάποια από αυτά.
Το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ για παράδειγμα, έχει στοχεύσει τις αστικές συγκοινωνίες και τα διόδια των εθνικών οδών. Ασκεί μια καλή κριτική στην επιλογή των αυτοχρηματοδοτούμενων αυτοκινητοδρόμων αλλά η άρνηση εισιτηρίου στις αστικές συγκοινωνίες της Αττικής δε βλέπω να οδηγεί σε μια ευρύτερη συσπείρωση. Τα εισιτήρια της αστικής συγκοινωνίας στην επαρχία είναι πανάκριβα από χρόνια και κανείς δεν ενοχλήθηκε. Το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ έχει πράγματι ένα αυθόρμητο χαρακτήρα και θέτει προβλήματα, αλλά δεν συνοδεύεται από μια σοβαρή ιδεολογική επεξεργασία. Για παράδειγμα γιατί να πληρώνουμε ακριβά χαμηλού επιπέδου υπηρεσίες. Θα ήταν ενδιαφέρον να τεθεί αυτό το πρόβλημα από την σκοπιά των εργαζομένων και των κινημάτων. Αλλά αυτό θα μας αφορούσε όλους, εργαζόμενους του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα και είναι θέμα ταξικό και διαταξικό και εθνικό και υπερεθνικό ακόμα στην εποχή μας.
Η ΣΠΙΘΑ , της οποίας ηγείται ο μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης, έχει ένα δανεικό όνομα από την παλιά εφημερίδα των εξόριστων Ρώσων σοσιαλιστών, την ΙΣΚΡΑ, σπίθα στα ρωσικά. Σε αυτή την ιστορική εφημερίδα των εμιγκρέδων αρθρογράφησαν ο Λένιν ο Πλεχάνοφ αλλά και ο Τρότσκι. Θα σας παραθέσω μια σειρά απο link αν θέλετε να ενημερωθείτε πιο αναλυτικά. Αλλά η επιλογή αυτού του τίτλου μου φαίνεται άσκοπη. Οι Ρώσοι μπολσεβίκοι που επικράτησαν τελικά στην συντακτική της επιτροπή ήταν ταξικοί αγωνιστές και διεθνιστές. Ο Λένιν θυσίασε αργότερα την Ουκρανία για να κλείσει το Ανατολικό μέτωπο και αυτό τον έκανε μισητό σε όλους τους Ρώσους εθνικιστές. Αντίθετα ο Μίκης Θεοδωράκης στην ομιλία του στο Ρεξ ανέπτυξε εθνικές θέσεις. Η σεβαστή του ιστορία φυσικά υπενθυμίζει σε όλους μας την Εθνική Αντίσταση, όπου οι Έλληνες έζησαν σπάνιες στιγμές με το ταξικό και το εθνικό αίσθημα να συμπορεύονται. Αλλά και αυτό δεν κράτησε πολύ και έληξε με ήττα και εκατόμβες νεκρών. Σήμερα ο εθνικισμός είναι..αλλιώς και αυτό θα πρέπει συνυπολογιστεί. Επίσης κάποια σημεία της ομιλίας του προκαλούν ερωτηματικά. Κανείς δεν δέχεται ως λογικό το επιχείρημα ότι ο Μίκης Θεοδωράκης είναι πολίτης β κατηγορίας, όπως υποδηλώνει σε κάποια αποστροφή του λόγου του, επειδή δεν τον προβάλουν τα κανάλια όσο θα ήθελε. Λάθος σεβαστέ δάσκαλε και καθοδηγητή μας, άλλοι είναι οι β κατηγορίας πολίτες σήμερα και αυτοί παραμένουν σιωπηλοί προς το παρόν. Η ανυπακοή που κηρύσσει θα μπορούσε να είναι χρήσιμη αλλά δεν βρίσκει ευήκοα ώτα στους σύγχρονους Έλληνες, καθώς δεν έχει από πίσω της μια πειστική πρόταση για να αντικαταστήσει αυτό που προτίθεται να αποσυνθέσει. Προς το παρόν οι κρίσιμες μάζες ανέχονται το ΔΝΤ και τα λεφτά του, μαζί με τον πρωθυπουργό μας. Ανέχονται επίσης, για να μην πω επικροτούν και την αστική δημοκρατία. Μπορείτε να πάρετε μια ένδειξη για την δημοφιλία αυτών των κινημάτων από τα like στο Facebook. Οποιοδήποτε κουτσομπολιό γύρω από τις εθνικές μας, (ψιλο-) πορνοστάρ κατατροπώνει την δημοφιλία τους κατά πολύ.
Έλαβα σε mail επίσης και την δράση ενός συμπολίτη μας από την Χαλκίδα, που κατέθεσε μήνυση εναντίον της κυβέρνησης και των βουλευτών της, αν κατάλαβα καλά, για εσχάτη προδοσία. Στην ιστοσελίδα του δημοσιεύει την μήνυση που ο εισαγγελέας έκανε δεκτή, όπως επίσης και μια ένσταση κατά της νομιμότητας του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Αθηνών, ως προς το αν είναι αρμόδιο να εξετάσει το θέμα.

Η εσχάτη προδοσία όμως προϋποθέτει μια πρότερη μη προδοτική κατάσταση για να τεκμηριωθεί. Όποιος στοιχειωδώς έχει μελετήσει την ιστορία του νεοελληνικού κράτους, θα βρει μια συνεχή πορεία πράξεων υποτέλειας, προδοσίας και οδυνηρών συμβιβασμών.
Σε κάθε περίπτωση η σημερινή κυβέρνηση δεν είναι υπεύθυνη εσχάτης προδοσίας. Ναι υπάρχουν στοιχεία υποθήκευσης της κρατικής περιουσίας στο μνημόνιο, όπως πολλοί έχουν επισημάνει. Αλλά ποιος δανειστής δεν ζητάει υποθήκες, στον άδικο αυτό κόσμο; Εξ άλλου αν το δούμε από εθνική ..πλευρά, πολλοί ξένοι ιδιώτες αγοράζουν γη στην Ελλάδα. Οι πωλητές Έλληνες αυτής της γης είναι και αυτοί ένοχοι εσχάτης προδοσίας; Αν επεκτείνουμε αυτή τη λογική θα φτάσουμε στις..γκιλοτίνες. Καμιά φορά η ιστορία αποφασίζει να τις στήσει. Αλλά...
Δεν σχολίασα τις κλασσικές πολιτικές δυνάμεις, ίσως το κάνω κάποτε.
Η άποψή μου είναι ότι ακόμα δεν έχουμε ένα συσχετισμό που θα αντιδράσει αποτελεσματικά στις δύσκολες στιγμές που έρχονται. Καιροί χαλεποί. Ας παραμείνουμε όσο μπορούμε ενωμένοι. Ας ακούσουμε προσεκτικά και όλα όσα μας λένε τα κινήματα, στα οποία οφείλουμε σεβασμό καθώς μας δείχνουν ότι υπάρχουν ακόμα πολίτες στην πατρίδα μας που υποτάσσουν την ατομικότητά τους σε ένα ανώτερο, έστω κατά την γνώμη τους, σκοπό. Αυτό που πρώτα πρέπει να κάνουμε είναι να τερματίσουμε την βαριά κυριαρχία της αχρειότητας. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να σκεπτούμε πως θα αλλάξουμε τη ζωή μας. Άλλωστε, κοιτάξτε τριγύρω, η εξουσία άρχισε να κυκλοφορεί στους δρόμους του πολύ κοντινού, μην το ξεχνάμε, αραβικού κόσμου, για να δανειστώ την περίφημη φράση του Λένιν. Η ιστορία άρχισε μόλις τώρα τις ωδίνες ενός ακόμα τοκετού...



Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η ράφτρα της Κοκκινιάς

Μαλαματένια λόγια, Γιάννης Μαρκόπουλος, Μάνος Ελευθερίου Το ιστορικό βίντεο του 1974 "Καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία και νά 'σουν ράφτρα μες την Κοκκινιά. .. " Αριστουργηματικό τραγούδι, ιστορική συνάντηση, ο νεοελληνικός πολιτισμός σε μια πολύ δυνατή στιγμή του. Και η δύναμή του αυτή δεν πηγάζει από τις... συμμορίες, αλλά γεννιέται απλά και αβίαστα από την ράφτρα της Κοκκινιάς. Κοιτάζω ξανά και ξανά το παλιό  βίντεο του 1974. Τα σεμνά παιδιά που τραγούδησαν τόσο δυνατά αυτό το τραγούδι, μου φάνηκε πως γεννήθηκαν κι αυτά από μια τέτοια μάνα. Και της αποτίουν ύψιστο φόρο τιμής. Η παλιά Κοκκινιά Ποια είναι η ράφτρα της Κοκκινιάς ; Κυριολεκτικά μιλώντας, θα μπορούσε να είναι μια προσφυγοπούλα, που κατάγεται από την χαμένη πια γι αυτήν πατρίδα της Ιωνίας, που μεγάλωσε σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον και ρίχτηκε σε ένα άθλιο αντίσκηνο στις αλάνες τότε της Κοκκινιάς, θύμα βίαιου ξεριζωμού και μιας πρωτοφανούς σε μέγεθος αλλά και ιστορική β
Αγαπητοί αναγνώστες    Μετακινούμε το περιεχόμενο της ιστοσελίδας μας, όπως σας έχουμε παλιότερα ανακοινώσει.  Πράγματι παρατηρούνται καθυστερήσεις, αλλά το τελικό αποτέλεσμα θα δικαιώσει πιστεύουμε την αναμονή.   Το παρόν blog διατηρείται για ιστορικούς λόγους, αλλά μια επιλογή από τα άρθρα του μετακομίζει στο νέο   χώρο, ταξινομημένο στην γενική κατηγορία τα παλιά. Στο καινούριο blog θα μιλήσουμε για τη ζωή, την πολιτική και την κοινωνία στους καιρούς μας.  Αργότερα θα εμπλουτίσουμε με το νέο περιεχόμενο το ανανεωμένο memorandum days .    Σας ευχαριστούμε για την αγάπη σας.

O Χασοδίκης, Ο Καβουρίδης και ο Παύλος, μια εντελώς φανταστική ιστορία

    Ο κος Χασοδίκης καθόταν αναπαυτικά στην περιστρεφόμενη δερμάτινη πολυθρόνα του. Μπροστά  απλωνόταν το  πολυτελές εβένινο γραφείο  και πίσω του,  μέσα από  την τζαμαρία του μεγάλου παράθυρου, δέσποζε πάνω στον ιερό βράχο η αρμονική φιγούρα του Παρθενώνα, κυκλωμένου μέσα στην λιτή του μεγαλοπρέπεια από τα απαλά χρώματα του αττικού σούρουπου.       Ήταν μια καλή μέρα για τον κο Χασοδίκη. Παρά την μεγάλη κρίση που έπληττε χιλιάδες συναδέλφους του, ο ίδιος είχε εξασφαλίσει για το  γραφείο του μερικές μεγάλες υποθέσεις, που θα συντηρούσαν  για καιρό τα κέρδη του.   Ίσως γι αυτό ο κος Χασοδίκης είχε μια έκφραση ικανοποίησης καθώς ατένιζε σιωπηλά τον Παρθενώνα  και χάιδευε ράθυμα την κοιλίτσα του κάτω από το ακριβό γιλέκο. Ίσως όμως και να σκεφτόταν το ξανθό γκομενάκι που θα συναντούσε αργότερα στην κρυφή του γκαρσονιέρα..Ποιος ξέρει...      Τότε άρχισε να δονείται το  τηλέφωνο. Ο κος Χασοδίκης μισούσε τα τηλέφωνα ειδικά όταν του διέκοπταν τις σκέψεις του.  Απηυδισμένος όπως ήταν από τα