Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το όνειρο μιας Νέας ΓΣΕΕ

Μια πρόταση για την γενική αναδιοργάνωση των Ελληνικών συνδικάτων σε δύο μόνο επίπεδα.
 
    Το άρθρο αυτό γράφεται πάνω σε λευκό χαρτί.   Η έκρυθμη κατάσταση που βρίσκεται η πατρίδα μας δεν μας αφήνει την πολυτέλεια εμβριθών αναλύσεων σχετικά με τον συνδικαλισμό και ποιον εξυπηρετεί σήμερα.  Εδώ θα περιγράψω με απλά λόγια μια πολύ γενική πρόταση για την ριζική αναδιοργάνωση των σωματείων στην Ελλάδα.  Ο λόγος είναι πως στον δεκαπενταετή εργασιακό μου βίο πολλές φορές αναρωτήθηκα γιατί προσπαθούν να με εκπροσωπήσουν τόσοι πολλοί.  Όταν το έψαξα πιο βαθιά βρήκα ότι η εκπροσώπησή μου σαν εργαζόμενου πάσχει εξαιτίας της μεγάλης πολυδιάσπασης των συνδικαλιστικών φορέων όπως επίσης και λόγω της σύγκρουσης συμφερόντων μέσα στα σωματεία.  Φαινομενικά στο πρωτοβάθμιο σωματείο μου, από τα μεγαλύτερα της Ελλάδας, εκπροσωπούνται όλοι.  Ουσιαστικά όμως ορισμένες μερίδες μόνο εργαζομένων έχουν  λόγο  και καταφέρνουν να εκπροσωπούνται. Από την άλλη μεριά υπάρχουν και άλλες Ενώσεις, επαγγελματικές, υπαλληλικές κλπ που διεκδικούν το πατρονάρισμά μου σαν εργαζόμενου.  Αποτέλεσμα;  Είμαι έρμαιο των διευθυντικών διαθέσεων, μάλιστα οι διευθύνοντες όλης της χώρας θα αγριέψουν πολύ τώρα, στο όνομα της παραγωγικότητας και της επέλασης των διεθνών αφεντικών μέσω της τοκογλυφίας.
    Αυτό που θα ήθελα να προτείνω λοιπόν είναι η γενική οργάνωση όλων των μισθωτών της πατρίδας μας, ιδιωτικού και δημόσιου τομέα,  σε δύο μόνο απλά συνδικαλιστικά επίπεδα.  Έτσι κι αλλιώς οι εξελίξεις οδηγούν στην ομογενοποίηση της αγοράς εργασίας, σύμφωνα με τις επιταγές των υπερεθνικών οργανισμών.  Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα πρέπει να εγκαταλείψουν την παλιά συνδικαλιστική τακτική τους, να παίρνουν δηλαδή μπισκοτάκια κάτω από το τραπέζι και οι άλλοι ας κουρεύονται.  Η έλλειψη αλληλεγγύης γίνεται αντιληπτή από την υπόλοιπη κοινωνία και δεν θα είναι πλέον ανεκτή στην επικείμενη μοιρασιά μιας μικρότερης πια πίτας. 
    Όλοι οι εργαζόμενοι με μισθωτή σχέση εργασίας μπορούν λοιπόν να οργανωθούν ως εξής:
Α)  Στο πρωτοβάθμιο επίπεδο δεν εκλέγεται αντιπρόσωπος για τοπικό συμβούλιο αλλά στις εκλογές καταρτίζονται κλαδικοί κατάλογοι υποψηφίων για τη Νέα ΓΣΕΕ.  Η νέα ΓΣΕΕ θα περιλαμβάνει απλούστατα όλους τους μισθωτούς της πατρίδας μας.  Μάλιστα καλό θα ήταν, με κάποιους όρους φυσικά, να περιλαμβάνει και τους εργαζόμενους με τα περίφημα μπλοκάκια.  Τα μπλοκάκια είναι ένα κόλπο του συστήματος μερικές φορές και όποιος έχει μια τακτική σχέση με τον εργοδότη μέχρι 30.000 euro νομίζω ότι στην πράξη λογίζεται στην μισθωτή εργασία.  Δεν είναι αφεντικό εν ολίγοις. 
Οι εργαζόμενοι λοιπόν ψηφίζουν κατ ευθείαν τον κλαδικό τους αντιπρόσωπο στην Γενική Συνέλευση της Νέας ΓΣΕΕ και συγκροτούνται σε τοπικό συμβούλιο μόνο σε κλαδική βάση.  Η συγκρότηση αυτή στο τοπικό προεδρείο δεν θα έχει μόνιμο πρόεδρο, μόνο θα κληρώνεται ένας κάθε φορά για τυπικούς λόγους.  Για να το κάνω πιο καθαρό αν πάρουμε το παράδειγμα ενός νοσοκομείου αυτό θα πει ότι καταργείται το πρωτοβάθμιο σωματείο και στην θέση του μπαίνει η συνέλευση των τοπικών κλαδικών εκπροσώπων της Νέας ΓΣΕΕ. 
Η εκπροσώπηση θα αποφασιστεί με απλά αριθμητικά κριτήρια, πόσοι είστε οι διοικητικοί, οι γιατροί, οι βοηθητικοί κλπ.  Όλοι θα έχουν από έναν εκπρόσωπο που θα έχει κατ ευθείαν πρόσβαση και υποστήριξη στη Νέα ΓΣΕΕ, μιας και όπως είπαμε στην Γενική της Συνέλευση θα συνέρχονται  οι  αντίστοιχοι κλαδικοί εκπρόσωποι.  Αυτό επίσης θα λύσει μια και καλή το έλλειμμα εκπροσώπησης που έχουν διάφοροι κλάδοι αυτή τη στιγμή. 
   Δευτεροβάθμια, δηλαδή Νομαρχιακή ή στην βάση των Νέων Περιφερειών εκπροσώπηση δεν θα υπάρχει.  Η Νέα ΓΣΕΕ, στο μέτρο των οικονομικών της δυνατοτήτων θα μπορεί να ιδρύει γραφεία ανά την Ελλάδα για να εξυπηρετεί τα μέλη της.
 Β) Το επόμενο πραγματικό επίπεδο εξουσίας και νομιμοποίησης θα είναι η Γενική Συνέλευση της Νέας ΓΣΕΕ.  Αυτή θα πρέπει να συνέρχεται σε τακτά χρονικά διαστήματα με διασφαλισμένους πόρους για την μετακίνηση των μελών της και αυτό να μην το κάνει σε πολυτελή ξενοδοχεία παρά σε κάποιο στάδιο η μεγάλο αμφιθέατρο από τα πολλά  που έχει η Αθήνα.  Καλό θα είναι η Γενική αυτή συνέλευση να έχει πολλά μέλη, πρέπει να βρεθεί ένας ικανός μαθηματικός λόγος του αριθμού των εκπροσωπούμενων ανά κλάδο.  Τώρα για τις πολύ μικρές επιχειρήσεις όπου πολλές φορές οι ειδικότητες και οι κλάδοι τα βρίσκουν μεταξύ τους θα εφαρμοστεί μια εκ περιτροπής εκπροσώπηση.  Τους οικοδόμους θα μπορεί να τους εκπροσωπεί ένας εργάτης την μία περίοδο και ένας τεχνίτης την επόμενη.  Γενικά θα πρέπει να αποφεύγεται η μονιμότητα στην εκπροσώπηση.  Αυτή η χώρα έχει μια αξιοσημείωτη επιμονή να παράγει αριστοκρατικές – κληρονομικές δομές σε κάθε επίπεδο του δημόσιου βίου της, δείγμα της καθυστέρησής της φυσικά. 
Με αυτό τον τρόπο θα οργανωθεί μια καλύτερη εκπροσώπηση των επαγγελματικών τάξεων στην Ελλάδα.  Ο απλός εργάτης θα έχει ένα αιρετό συνάδελφό του που θα έχει άμεση πρόσβαση στην κεντρική συνδικαλιστική οργάνωση.  Η οργάνωση της Νέας ΓΣΕΕ θα αντικατοπτρίζει καλύτερα τα τεκταινόμενα στους εργασιακούς χώρους και στις δομές διοίκησης που εφαρμόζονται.  Η κλασσική τακτική πολλών διευθύνσεων, το διαίρει και βασίλευε, θα γίνεται πιο εύκολα αντιληπτή.  Έχω δε την ελπίδα ότι μια τέτοια οργάνωση θα εξασφάλιζε πιο εύκολα πόρους για μια ουσιαστική υποστήριξη των μελών της.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η ράφτρα της Κοκκινιάς

Μαλαματένια λόγια, Γιάννης Μαρκόπουλος, Μάνος Ελευθερίου Το ιστορικό βίντεο του 1974 "Καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία και νά 'σουν ράφτρα μες την Κοκκινιά. .. " Αριστουργηματικό τραγούδι, ιστορική συνάντηση, ο νεοελληνικός πολιτισμός σε μια πολύ δυνατή στιγμή του. Και η δύναμή του αυτή δεν πηγάζει από τις... συμμορίες, αλλά γεννιέται απλά και αβίαστα από την ράφτρα της Κοκκινιάς. Κοιτάζω ξανά και ξανά το παλιό  βίντεο του 1974. Τα σεμνά παιδιά που τραγούδησαν τόσο δυνατά αυτό το τραγούδι, μου φάνηκε πως γεννήθηκαν κι αυτά από μια τέτοια μάνα. Και της αποτίουν ύψιστο φόρο τιμής. Η παλιά Κοκκινιά Ποια είναι η ράφτρα της Κοκκινιάς ; Κυριολεκτικά μιλώντας, θα μπορούσε να είναι μια προσφυγοπούλα, που κατάγεται από την χαμένη πια γι αυτήν πατρίδα της Ιωνίας, που μεγάλωσε σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον και ρίχτηκε σε ένα άθλιο αντίσκηνο στις αλάνες τότε της Κοκκινιάς, θύμα βίαιου ξεριζωμού και μιας πρωτοφανούς σε μέγεθος αλλά και ιστορική β...

O Χασοδίκης, Ο Καβουρίδης και ο Παύλος, μια εντελώς φανταστική ιστορία

    Ο κος Χασοδίκης καθόταν αναπαυτικά στην περιστρεφόμενη δερμάτινη πολυθρόνα του. Μπροστά  απλωνόταν το  πολυτελές εβένινο γραφείο  και πίσω του,  μέσα από  την τζαμαρία του μεγάλου παράθυρου, δέσποζε πάνω στον ιερό βράχο η αρμονική φιγούρα του Παρθενώνα, κυκλωμένου μέσα στην λιτή του μεγαλοπρέπεια από τα απαλά χρώματα του αττικού σούρουπου.       Ήταν μια καλή μέρα για τον κο Χασοδίκη. Παρά την μεγάλη κρίση που έπληττε χιλιάδες συναδέλφους του, ο ίδιος είχε εξασφαλίσει για το  γραφείο του μερικές μεγάλες υποθέσεις, που θα συντηρούσαν  για καιρό τα κέρδη του.   Ίσως γι αυτό ο κος Χασοδίκης είχε μια έκφραση ικανοποίησης καθώς ατένιζε σιωπηλά τον Παρθενώνα  και χάιδευε ράθυμα την κοιλίτσα του κάτω από το ακριβό γιλέκο. Ίσως όμως και να σκεφτόταν το ξανθό γκομενάκι που θα συναντούσε αργότερα στην κρυφή του γκαρσονιέρα..Ποιος ξέρει...      Τότε άρχισε να δονείται το  τηλέφωνο. Ο κος Χασοδίκης μισο...

Την ιστορία την βρίσκεις πάντα μπροστά σου (γ)

 ΜΕΡΟΣ Γ Το 334 πχ ο Μέγας Αλέξανδρος αποβιβάστηκε στην ασιατική πλευρά του Ελλήσποντου, στον λιμένα των Αχαιών, και κάρφωσε το δόρυ του στην μικρασιατική γη, εγκαινιάζοντας μια υπερχιλιετή εισβολή του Ελληνικού πολιτισμού στην Ασία.  Το 1071, χίλια τετρακόσια χρόνια μετά,  όταν ο Ρωμανός Διογένης ηττήθηκε στην Μάχη του Ματζικέρτ,  χάθηκε για πρώτη φορά μικρασιατική γη από την επιρροή του Ελληνορωμαϊκού πολιτισμού και το κενό γέμισαν οι Σελτζούκοι Τούρκοι που ίδρυσαν χαλιφάτο στα χαμένα εδάφη. Το αποτέλεσμα ήταν η παλιά αυτοκρατορία να στηρίζεται όλο και πιο πολύ στα ευρωπαϊκά της εδάφη και στους βαλκανικούς  πληθυσμούς.  Επίσης άρχισε να παραδίδει εμπορικά  προνόμια στις Δυτικές ναυτικές δημοκρατίες όπως η Βενετία και η Γένουα.    Μια σχέση «αγάπης και μίσους» εγκαινιάστηκε από τότε  που διαρκεί ως τις μέρες μας, όσο κι αν αυτό ακούγεται παράδοξο.   Η πολιτική των Παλαιολόγων, που αναπτύξαμε στο προηγούμενο άρθρο μας, έφ...