Memorandum Days

Μικρό αφιέρωμα σε ένα μεγάλο ηθοποιό Θέλω να καταθέσω κι εγώ μερικά ταπεινά λόγια, με αφορμή το θάνατο ενός εμβληματικού ηθοποιού της μεταπολεμικής Ελλάδας, του Θανάση Βέγγου.  Και είναι ίσως μιά ακόμα κακή φάρσα της Ιστορίας, τώρα που μια εποχή ολόκληρη αλλάζει,  να μας στερεί έναν από τους ανθρώπους που τόσο καλά ζωντάνεψαν στη μεγάλη οθόνη την μεταπολεμική Ελλάδα.  Το video που σας παρουσιάζουμε εδώ  είναι απο την ταινία  "Ποιος Θανάσης", του 1969, σε σενάριο του Γιώργου Λαζαρίδη και σκηνοθεσία του Θανάση Βέγγου, ο οποίος Θανάσης,  προσπαθεί να μαζέψει τα δανεικά και αγύριστα για να πληρώσει ένα γραμμάτιο.   Εις μάτην...Κανείς δεν πληρώνει τα δανεικά στον καλό μας άνθρωπο...     Αλλά ας μείνουμε λιγάκι στο 1969.  Ποια ήταν αυτή η εποχή;   Το 1969 λοιπόν ο γράφων μόλις είχε γεννηθεί, καλά αυτό δεν είναι και τόσο αξιοσημείωτο (sic),  σύμφωνα με την Ελληνική Wikipedia, γίνεται η πρώτη πτήση του Κονκόρτ, και οι Neil Armstrong και Buzz  Aldrin  είναι οι πρώτοι άνθρωποι π

    Ο κος Χασοδίκης καθόταν αναπαυτικά στην περιστρεφόμενη δερμάτινη πολυθρόνα του. Μπροστά  απλωνόταν το  πολυτελές εβένινο γραφείο  και πίσω του,  μέσα από  την τζαμαρία του μεγάλου παράθυρου, δέσποζε πάνω στον ιερό βράχο η αρμονική φιγούρα του Παρθενώνα, κυκλωμένου μέσα στην λιτή του μεγαλοπρέπεια από τα απαλά χρώματα του αττικού σούρουπου.       Ήταν μια καλή μέρα για τον κο Χασοδίκη. Παρά την μεγάλη κρίση που έπληττε χιλιάδες συναδέλφους του, ο ίδιος είχε εξασφαλίσει για το  γραφείο του μερικές μεγάλες υποθέσεις, που θα συντηρούσαν  για καιρό τα κέρδη του.   Ίσως γι αυτό ο κος Χασοδίκης είχε μια έκφραση ικανοποίησης καθώς ατένιζε σιωπηλά τον Παρθενώνα  και χάιδευε ράθυμα την κοιλίτσα του κάτω από το ακριβό γιλέκο. Ίσως όμως και να σκεφτόταν το ξανθό γκομενάκι που θα συναντούσε αργότερα στην κρυφή του γκαρσονιέρα..Ποιος ξέρει...      Τότε άρχισε να δονείται το  τηλέφωνο. Ο κος Χασοδίκης μισούσε τα τηλέφωνα ειδικά όταν του διέκοπταν τις σκέψεις του.  Απηυδισμένος όπως ήταν από τα

Όσοι παρακολουθούν από τα MME τις εξελίξεις της τελευταίας χρονιάς στην πατρίδα μας, θα σχηματίσουν την εντύπωση ότι συνταρακτικά γεγονότα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στην χώρα. Όμως η αλήθεια μπορεί και να διαφέρει. Αν προσπαθήσει κανείς να εξηγήσει την παγωμάρα με την οποία αντιμετωπίζουν οι Έλληνες τον προπαγανδιστικό οχετό που τους πλήττει κατά κύματα, προερχόμενος από όλο τον δυτικό κόσμο, θα καταλάβει ότι οι απλοί πολίτες αυτής της χώρας μάλλον σκέπτονται πιο ψύχραιμα από την πανικόβλητη ελίτ που τους κυβερνά. Και θα το εξηγήσω καλύτερα αρχίζοντας με μια κατάφαση... Δυστυχώς δεν ζούσαμε δα και στον παράδεισο τα προηγούμενα χρόνια.Ποιος άραγε πίστευε ότι ζει σε μια δίκαιη πατρίδα; Σε μια  πατρίδα, που φρόντιζε να αμείβει τα σκληρά εργαζόμενα παιδιά της και να νουθετεί, ίσως και να τιμωρεί όταν ήταν απαραίτητο, τα παιδιά που παραστρατούσαν; Μπορείτε ελεύθερα να καγχάσετε, θα ήταν μάλιστα και ψυχοθεραπευτικό, για να χρησιμοποιήσω μια λέξη της μόδας. Αυτό δεν υπάρχει σας λ

Έγραψα το κείμενο που ακολουθεί ακριβώς ένα χρόνο πριν και για να είμαι ακριβής ήταν το πρώτο κείμενο που γράφτηκε για το παρόν blog.  Γιατί δεν το δημοσίευσα ως τώρα;  Δεν μπορώ να απαντήσω, μερικές φορές είμαι απλώς παράξενος χωρίς κανένα συγκεκριμένο λόγο...Το διάβασα λοιπόν ένα χρόνο μετά και παρατήρησα με κάποια έκπληξη ότι παραμένει ακόμα φρέσκο...Καλά, τουλάχιστον έτσι πιστεύω...Σας το χαρίζω λοιπόν... --> Ηράκλειο 18/5/2010 Ανδρώθηκα στην ανέμελη δεκαετία του 80, μια δεκαετία όπου τα πάντα έδειχναν εύκολα και λαμπερά. Και χωρίς να προσθέσω λεπτομέρειες, που θα ήταν εκτός θέματος, θέλω να σας τονίσω ότι δεν είμαι τέκνο της αστικής τάξης. Έτσι τουλάχιστον κατάλαβα όταν παιδί ακόμα διάβασα το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, κάπως έτσι μου το εξήγησαν και οι σύντροφοι στις κομματικές οργανώσεις. Αυτά βέβαια όταν ήμουν μαθητής, μιας και χρόνια πολλά απέχω από την πολιτική δράση. Δεν είμαι a politic , απλώς η κομματική δράση μου προκαλεί βαρεμάρα. Το είχα από παλ

Απουσιάζω πράγματι τον τελευταίο καιρό, αλλά σύντομα θα επανέλθω και θα προχωρήσω σε μια ριζική ανανέωση του παρόντος ιστολογίου. Το νέο ιστολόγιο σχεδιάζεται πλέον έξω από το blogspot, που φιλοξένησε μέχρι τώρα τα άρθρα μου. Θα προσέξατε την υποσημείωση demo στο κεντρικό banner της παρούσας σελίδας. Πράγματι ήταν ένας πειραματισμός η συλλογή αυτή των άρθρων, αρκετά ενθαρρυντικός μάλιστα. Έλαβα πολλά σχόλια που με γέμισαν αισιοδοξία και μου έδωσαν δύναμη να συνεχίσω. Μια εξήγηση ακόμα. Μετακινούμαι πράγματι από το blogspot , αν και αναγνωρίζω ότι πρόκειται για μια πλατφόρμα προσιτή και εύκολη. Για την ακρίβεια δεν θα απενεργοποιήσω το παρόν blog απλά θα το αναπτύξω πάνω σε δικό μου server , καθώς με ενοχλεί η απώλεια ελέγχου που συνεπάγεται η παράδοση μιας πνευματικής δουλειάς στις διαθέσεις της Google, που είναι η ιδιοκτήτριά του. Επίσης όσο ένα blog μεγαλώνει τόσο πιο δύσκολος γίνεται ο χειρισμός του σε μια πλατφόρμα που ρυθμίζεται με XML. Υπάρχει και ένα θέμα ελ