Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ένα λεπτό περιπτερά....

 Αγαπητοί καταναλωτές  
    Σας ενημερώνουμε ότι όλα τα προϊόντα καπνού θα επιβαρύνονται
 με 0.10 Euro για την επιβίωση των περιπτερούχων.
 Ευχαριστούμε για την κατανόηση.    
 Εκ του σωματείου περιπτερούχων εφημεριδοπωλών του HappyIsland  


Ήταν η ανακοίνωση που διάβασα στο συμπαθέστατο περίπτερο του κου Νικηφόρου, όπου έλαβε χώρα και ο προηγούμενος διάλογος. Και έπειτα ο κος Νικηφόρος επιβεβαίωσε την αγωνιστική του διάθεση εισπράτοντας τα 10 σεντς καπέλο στην τιμή της αγαπημένης μου μάρκας τσιγάρων.

- Τι γίνεται εδώ κε Νικηφόρε, για ποιον λόγο αγωνιζόμαστε; ρώτησα αφελέστατα.

- Ξέρεις παιδί μου, απάντησε ο κος Νικηφόρος, σου έχω εξηγήσει ότι τα περίπτερα υφίστανται μια σοβαρή επίθεση τον τελευταίο χρόνο. Δηλαδή το κράτος επέβαλλε βαρύτατη φορολογία στα προϊόντα καπνού. Οι καπνοβιομηχανίες βλέποντας τα μερίδια αγοράς να περιορίζονται πίεσαν τους λιανοπωλητές περιορίζοντάς τους κατά πολύ τα περιθώρια κέρδους. Το αποτέλεσμα είναι να δουλεύουμε για ψίχουλα παιδί μου, να μην μπορούμε να καλύψουμε τα έξοδά μας.

- Ναι το καταλαβαίνω αυτό κε Νικηφόρε, του απάντησα εγώ, αλλά θα γνωρίζεις προφανώς ότι απώλειες εισοδήματος υφίστανται όλοι. Και εμένα μου περιόρισαν τον μισθό μου και πιθανότατα θα μου ζητήσουν να δουλεύω ακόμα περισσότερο για αυτά τα λιγότερα χρήματα. Άρα γιατί εγώ να πληρώσω εκτός από το κράτος και τους καπνοβιομήχανους και σένα από πάνω; Αρχίζει να γίνεται μεγάλο το βάρος.

- Παιδί μου, αντιλέγει ο κος Νικηφόρος, δεν σου αρέσει που έχεις αυτό το περίπτερο ανοιχτό μέρα νύχτα; Που οποτεδήποτε το θελήσεις μπορείς να έρθεις εδώ με ζέστη και με κρύο, με βροχή και λιακάδα και να βρεις όλα τα χρειαζούμενα; Κάπως δεν πρέπει να πληρωθεί αυτό;

- Έχεις δίκιο κε Νικηφόρε, ανταπάντησα, αυτό είναι πολύ ωραίο, αλλά δε νομίζεις ότι ήδη πληρώνω πολύ ακριβά αυτά τα 20 τσιγαράκια; Πόσο είναι τέλος πάντων αυτός ο έρμος ο μισθός μου; Και νομίζεις ότι μόνο εσύ περιμένεις να πάρεις; Ξέρεις πόσες ενώσεις και φορείς έχουν σκεπτεί να επιβάλλουν το μικρό τους χαράτσι στο πακετάκι μου, για να τη σκαπουλάρουν από την κρίση; Τι θα γίνει, να κηρύξουμε παράνομο το κάπνισμα να τελειώνουμε.

- Παιδί μου έχεις δίκιο, αλλά μη νομίζεις ότι αυτή η κατάσταση επικρατεί μόνο στα τσιγάρα. Όλοι οι αντιπρόσωποι ασκούν πιέσεις στα περιθώρια κέρδους μου.

- Ξέρεις κε Νικηφόρε έχεις δίκιο και εγώ είμαι ο τελευταίος που επιθυμώ να κλείσει το περίπτερό σου. Όμως θα ήθελα να σε ρωτήσω, όταν πριν δέκα χρόνια μπήκαμε στην ζώνη του Ευρώ, θυμάμαι ότι ήρθα ένα ωραίο πρωινό και βρήκα το μπουκάλάκι του νερού 50 σέντς απο 50 δραχμές που το είχα αφήσει την προηγούμενη μέρα. Πάλι πίεση των προμηθευτών ήταν αυτή; Θυμάμαι πολύ καλά πως όταν διαμαρτυρήθηκα μου είπες τότε ότι μπορούσα να μην το αγοράσω αν δεν μου αρέσει η τιμή.

Ο κος Νικηφόρος μου απάντησε πως έτσι έκαναν όλοι τότε. Και η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει πειστική απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Εγώ και ο κος Νικηφόρος, πιθανοί σύμμαχοι στην πάλη των τάξεων, υπονομεύουμε ο ένας τον άλλο και αυτό βολεύει κάποιους άλλους. Διαιρεμένοι και αλληλοϋποβλεπόμενοι , θα πετύχουμε μια μικρή νίκη ίσως κάποιες φορές, ο κος Νικηφόρος θα μου πάρει τελικά 10 σεντς για να τη σκαπουλάρει, εγώ θα πετύχω κάποιο κλαδικό ξεροκόμματο στην δική μου δουλειά, αλλά θα έχουμε χάσει το μεγάλο κάδρο.

Όχι δεν θα σας πω τώρα ποιο είναι το μεγάλο κάδρο. Μερικά πράγματα μπορούμε και επιβάλλεται να τα ανακαλύπτουμε μόνοι μας. Μόνο αυτό σας λέω σήμερα, ζούμε μέρες μνημονίου και τα κουλέρ λοκάλ ελληνικά περίπτερα ψυχορραγούν. Και για να μην σας ψυχοπλακώνω και πολύ,ακούστε κι ένα τραγουδάκι.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η ράφτρα της Κοκκινιάς

Μαλαματένια λόγια, Γιάννης Μαρκόπουλος, Μάνος Ελευθερίου Το ιστορικό βίντεο του 1974 "Καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία και νά 'σουν ράφτρα μες την Κοκκινιά. .. " Αριστουργηματικό τραγούδι, ιστορική συνάντηση, ο νεοελληνικός πολιτισμός σε μια πολύ δυνατή στιγμή του. Και η δύναμή του αυτή δεν πηγάζει από τις... συμμορίες, αλλά γεννιέται απλά και αβίαστα από την ράφτρα της Κοκκινιάς. Κοιτάζω ξανά και ξανά το παλιό  βίντεο του 1974. Τα σεμνά παιδιά που τραγούδησαν τόσο δυνατά αυτό το τραγούδι, μου φάνηκε πως γεννήθηκαν κι αυτά από μια τέτοια μάνα. Και της αποτίουν ύψιστο φόρο τιμής. Η παλιά Κοκκινιά Ποια είναι η ράφτρα της Κοκκινιάς ; Κυριολεκτικά μιλώντας, θα μπορούσε να είναι μια προσφυγοπούλα, που κατάγεται από την χαμένη πια γι αυτήν πατρίδα της Ιωνίας, που μεγάλωσε σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον και ρίχτηκε σε ένα άθλιο αντίσκηνο στις αλάνες τότε της Κοκκινιάς, θύμα βίαιου ξεριζωμού και μιας πρωτοφανούς σε μέγεθος αλλά και ιστορική β
Αγαπητοί αναγνώστες    Μετακινούμε το περιεχόμενο της ιστοσελίδας μας, όπως σας έχουμε παλιότερα ανακοινώσει.  Πράγματι παρατηρούνται καθυστερήσεις, αλλά το τελικό αποτέλεσμα θα δικαιώσει πιστεύουμε την αναμονή.   Το παρόν blog διατηρείται για ιστορικούς λόγους, αλλά μια επιλογή από τα άρθρα του μετακομίζει στο νέο   χώρο, ταξινομημένο στην γενική κατηγορία τα παλιά. Στο καινούριο blog θα μιλήσουμε για τη ζωή, την πολιτική και την κοινωνία στους καιρούς μας.  Αργότερα θα εμπλουτίσουμε με το νέο περιεχόμενο το ανανεωμένο memorandum days .    Σας ευχαριστούμε για την αγάπη σας.

O Χασοδίκης, Ο Καβουρίδης και ο Παύλος, μια εντελώς φανταστική ιστορία

    Ο κος Χασοδίκης καθόταν αναπαυτικά στην περιστρεφόμενη δερμάτινη πολυθρόνα του. Μπροστά  απλωνόταν το  πολυτελές εβένινο γραφείο  και πίσω του,  μέσα από  την τζαμαρία του μεγάλου παράθυρου, δέσποζε πάνω στον ιερό βράχο η αρμονική φιγούρα του Παρθενώνα, κυκλωμένου μέσα στην λιτή του μεγαλοπρέπεια από τα απαλά χρώματα του αττικού σούρουπου.       Ήταν μια καλή μέρα για τον κο Χασοδίκη. Παρά την μεγάλη κρίση που έπληττε χιλιάδες συναδέλφους του, ο ίδιος είχε εξασφαλίσει για το  γραφείο του μερικές μεγάλες υποθέσεις, που θα συντηρούσαν  για καιρό τα κέρδη του.   Ίσως γι αυτό ο κος Χασοδίκης είχε μια έκφραση ικανοποίησης καθώς ατένιζε σιωπηλά τον Παρθενώνα  και χάιδευε ράθυμα την κοιλίτσα του κάτω από το ακριβό γιλέκο. Ίσως όμως και να σκεφτόταν το ξανθό γκομενάκι που θα συναντούσε αργότερα στην κρυφή του γκαρσονιέρα..Ποιος ξέρει...      Τότε άρχισε να δονείται το  τηλέφωνο. Ο κος Χασοδίκης μισούσε τα τηλέφωνα ειδικά όταν του διέκοπταν τις σκέψεις του.  Απηυδισμένος όπως ήταν από τα