Την ιστορία την βρίσκεις πάντα μπροστά σου (γ)

 ΜΕΡΟΣ Γ

Το 334 πχ ο Μέγας Αλέξανδρος αποβιβάστηκε στην ασιατική πλευρά του Ελλήσποντου, στον λιμένα των Αχαιών, και κάρφωσε το δόρυ του στην μικρασιατική γη, εγκαινιάζοντας μια υπερχιλιετή εισβολή του Ελληνικού πολιτισμού στην Ασία.  Το 1071, χίλια τετρακόσια χρόνια μετά,  όταν ο Ρωμανός Διογένης ηττήθηκε στην Μάχη του Ματζικέρτ,  χάθηκε για πρώτη φορά μικρασιατική γη από την επιρροή του Ελληνορωμαϊκού πολιτισμού και το κενό γέμισαν οι Σελτζούκοι Τούρκοι που ίδρυσαν χαλιφάτο στα χαμένα εδάφη. Το αποτέλεσμα ήταν η παλιά αυτοκρατορία να στηρίζεται όλο και πιο πολύ στα ευρωπαϊκά της εδάφη και στους βαλκανικούς  πληθυσμούς.  Επίσης άρχισε να παραδίδει εμπορικά  προνόμια στις Δυτικές ναυτικές δημοκρατίες όπως η Βενετία και η Γένουα.    Μια σχέση «αγάπης και μίσους» εγκαινιάστηκε από τότε  που διαρκεί ως τις μέρες μας, όσο κι αν αυτό ακούγεται παράδοξο.   Η πολιτική των Παλαιολόγων, που αναπτύξαμε στο προηγούμενο άρθρο μας, έφερε σε σύγκρουση το …χθόνιο του έθνους με τις πολιτικές επιλογές της ελίτ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε φυσικά ότι πίσω από τις θέσεις των Ενωτικών και των Ανθενωτικών κρύβονταν οικονομικά συμφέροντα, αλλά αυτό θα παρακαλούσα να το θεωρούμε ως δεδομένο, καθώς καμιά ομάδα ανθρώπων δεν συμμερίζεται για πολύ ιδέες ή ηγέτες που κρατάνε άδειο το..στομάχι.

   Η αμφίσημη και διαρκώς μεταβαλλόμενη σχέση ενωτικών και ανθενωτικών, Λατίνων και Βυζαντινών,  μπροστά στο καταθλιπτικό  κάδρο  της καταρρέουσας Βασιλεύουσας έχει δυστυχώς πολλές αντιστοιχίες με την μοντέρνα Ελλάδα του μνημονίου.  Το παρόν έντονο αίσθημα αλλαγής που υφέρπει στην Ελλάδα, στις οικογένειες, στους χώρους δουλειάς, στα καφενεία και στις παρέες, δεν θα υποχωρήσει.  Ίσα ίσα, καθώς για άλλη μια φορά ο Δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός εισβάλλει με μοντέρνα εργαλεία στην νεοελληνική πραγματικότητα, όλο και πιο πολύ θα γίνεται φανερό ότι έλαχε στην δική μας γενιά να κάνει σημαντικές επιλογές, που θα επηρεάσουν το μέλλον με τρόπο καθοριστικό.  Για όποιον έχει καθαρή ματιά και έχει μελετήσει στοιχειωδώς την ιστορία, είναι φανερό πως η ανάμιξη δεν θα σταματήσει. Η  Δυτική Ευρώπη έχει πολλαπλούς λόγους, ιστορικούς, πολιτικούς, γεωστρατηγικούς αλλά και τέλος τέλος πολιτιστικούς να αναμιγνύεται στην μικρή της επαρχία που λέγεται Ελλάδα.   Σε μια εποχή έντονης παγκοσμιοποίησης και πολυπολιτισμού, με τους Ασιατικούς λαούς να αναπτύσσονται ταχύτατα και να συσσωρεύουν πλούτο, ο παλιός, ξεπουπουλιασμένος πια,  δικέφαλος αετός  οφείλει να ανακτήσει κάτι από την παλιά του αυτοπεποίθηση και να κοιτάξει καθαρά την σύγχρονη λαϊκή του κληρονομιά που πεισματικά αφομοιώνει  Ανατολή και Δύση στην τέχνη, στον κουλτούρα,  στην γλώσσα.  Η πρώτη και σημαντικότερη κίνηση  είναι να αποβάλλουμε τον Ραγιά που  κρύβεται ακόμα μέσα μας.  Δεν έχουμε  τίποτα να χάσουμε.  Αντίθετα ένα ολόκληρο σύμπαν από πιθανότητες θα μπορούσε να αποκαλυφθεί.