Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

O περιπτεράς φιλοσοφεί...


Είναι κακή συνήθεια το κάπνισμα και όπως είναι γνωστό, τις κακές μας συνήθειες τις επαναλαμβάνουμε. Έτσι ένα απόγευμα πήγα κι εγώ να ...επαναλάβω την κακή μου συνήθεια στον κύριο Νικηφόρο, τον περιπτερά της γειτονιάς. Αναγκάστηκα όμως να κάνω υπομονή, καθώς εκεί συνάντησα την Κούλα, μια γνωστή γειτόνισσα που τύχαινε να είναι έγκυος εκείνη την περίοδο και καθώς ήταν νέα και όμορφη, η εγκυμοσύνη την έκανε να φαίνεται σαν ολάνθιστο λουλούδι.

Η Κούλα λοιπόν ενδιαφερόταν για ένα τεύχος περιοδικού που είχε εξαντληθεί. Άλλά καθώς ήταν γνωστή με τον κο Νικηφόρο και περίεργη επίσης, άρχισε να κάνει ερωτήσεις στον, υπομονετικό όντως, περιπτερά...

- Και ο γιος σας, ο Κώστας, τι κάνει; Έχω καιρό να τον δω, ξεκίνησε η Κούλα.
- Έρχεται στο μαγαζί, απάντησε ο κος Νικηφόρος, αλλά σήμερα είχε να ρυθμίσει κάποια θέματα με τον λογιστή και τον αντικατέστησα εγώ.
- Τον θυμάμαι καλά, συνεχίζει εκείνη, συζητούσαμε πολλές φορές, πάντα έλεγε πως είναι κατά του γάμου. Άραγε παντρεύτηκε; κάνει επιτέλους την κρίσιμη ερώτηση η Κούλα.

-Ναι παντρεύτηκε πριν λίγο καιρό. Αλλά δεν έχει ακόμα παιδί...

-Μου κάνει εντύπωση, συνεχίζει η Κούλα, πάντα του άρεσε η ανεξαρτησία του! Πως το αποφάσισε;

Τότε ο κος Νικηφόρος πήρε ένα φιλοσοφικό ύφος, τέτοιο που θα το ζήλευε ακόμα και ο Σωκράτης. Στο βάθος του όμως μου φάνηκε πως έκρυβε κάποια θλίψη...

- Του το είπα πολλές φορές, αλλά δε νομίζω ότι με άκουσε ποτέ. Μάλλον ο γιος μου το κατάλαβε, πως όσο κι αν επιμένει να πετάει σαν ελεύθερο πουλί, κάποτε θα έρθει η στιγμή να του κόψουν τα φτερά. Πως όσο κι αν θέλει να διατηρήσει την ελευθερία του, κάποια στιγμή θα την χάσει. Και έτσι έκανε το βήμα...

Η ολάνθιστη Κούλα έμεινε αρχικά λίγο αμήχανη με την απάντηση... Γρήγορα όμως συνήλθε και φόρεσε το πιο γλυκό της χαμόγελο.

Να σας ζήσουν τα παιδιά, να δώσετε χαιρετισμούς στην Κώστα.
Ευχαρίστως, απάντησε ο Kος Νικηφόρος...
Και μετά ήρθε και μένα η σειρά μου, να αγοράσω τα τσιγάρα μου. Και έφυγα γεμάτος απορίες από το περίπτερο. Γιατί γαμώ το; Εγώ μόνο την κακή μου συνήθεια ήθελα να επαναλάβω...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αγαπητοί αναγνώστες    Μετακινούμε το περιεχόμενο της ιστοσελίδας μας, όπως σας έχουμε παλιότερα ανακοινώσει.  Πράγματι παρατηρούνται καθυστερήσεις, αλλά το τελικό αποτέλεσμα θα δικαιώσει πιστεύουμε την αναμονή.   Το παρόν blog διατηρείται για ιστορικούς λόγους, αλλά μια επιλογή από τα άρθρα του μετακομίζει στο νέο   χώρο, ταξινομημένο στην γενική κατηγορία τα παλιά. Στο καινούριο blog θα μιλήσουμε για τη ζωή, την πολιτική και την κοινωνία στους καιρούς μας.  Αργότερα θα εμπλουτίσουμε με το νέο περιεχόμενο το ανανεωμένο memorandum days .    Σας ευχαριστούμε για την αγάπη σας.

Την ιστορία την βρίσκεις πάντα μπροστά σου (β)

Μέρος Β      Το σύγχρονο Ελληνικό κράτος δεν θα υπήρχε στην σημερινή του μορφή χωρίς την ισχυρή παρέμβαση  των Μεγάλων Δυνάμεων του 19 ου  αιώνα.  Αποτέλεσμα πεισματικού εθνικού αγώνα αλλά και μιας απίστευτης Ευρωπαϊκής διπλωματικής κινητικότητας, που κορυφώθηκαν με τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου, τον Οκτώβριο του 1827,  σε εφαρμογή της Συνθήκης του Λονδίνου του Ιούνιου του 1827.   Αργότερα δε ο Ρωσοτουρκικός Πόλεμος που έληξε με την συνθήκη της Αδριανούπολης  και η Γαλλική εκστρατευτική δύναμη στην Πελοπόννησο  επισφράγισαν τη δημιουργία του σύγχρονου Ελληνικού κράτους. Η τελική πράξη της ίδρυσης του Ελληνικού κράτους υπογράφηκε στις 3 Φεβρουαρίου του 1830 με το πρωτόκολλο που έμεινε στην ιστορία σαν Πρωτόκολλο του Λονδίνου.  Αναγνωριζόταν η ίδρυση ελεύθερου  κράτους με επικράτεια νότια της νοητής γραμμής που όριζαν οι ποταμοί Αχελώος και Σπερχειός.  Ελεύθερου; Όχι και τόσο…Το κράτος αυτό, που ξεκίνησε την ύπαρξή...

Η ράφτρα της Κοκκινιάς

Μαλαματένια λόγια, Γιάννης Μαρκόπουλος, Μάνος Ελευθερίου Το ιστορικό βίντεο του 1974 "Καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία και νά 'σουν ράφτρα μες την Κοκκινιά. .. " Αριστουργηματικό τραγούδι, ιστορική συνάντηση, ο νεοελληνικός πολιτισμός σε μια πολύ δυνατή στιγμή του. Και η δύναμή του αυτή δεν πηγάζει από τις... συμμορίες, αλλά γεννιέται απλά και αβίαστα από την ράφτρα της Κοκκινιάς. Κοιτάζω ξανά και ξανά το παλιό  βίντεο του 1974. Τα σεμνά παιδιά που τραγούδησαν τόσο δυνατά αυτό το τραγούδι, μου φάνηκε πως γεννήθηκαν κι αυτά από μια τέτοια μάνα. Και της αποτίουν ύψιστο φόρο τιμής. Η παλιά Κοκκινιά Ποια είναι η ράφτρα της Κοκκινιάς ; Κυριολεκτικά μιλώντας, θα μπορούσε να είναι μια προσφυγοπούλα, που κατάγεται από την χαμένη πια γι αυτήν πατρίδα της Ιωνίας, που μεγάλωσε σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον και ρίχτηκε σε ένα άθλιο αντίσκηνο στις αλάνες τότε της Κοκκινιάς, θύμα βίαιου ξεριζωμού και μιας πρωτοφανούς σε μέγεθος αλλά και ιστορική β...