Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τι μπορεί να σημαίνει ένας κάδος σκουπιδιών;

Ένα βροχερό πρωινό του Νοεμβρίου αποφάσισα να πετάξω τα σκουπίδια μου στον δημοτικό κάδο της γειτονιάς. Τα είχα διαχωρίσει με άψογη οικολογική συνείδηση, μία τσάντα για τον μπλε και μία για τον γκρι κάδο. Όταν έφτασα εκεί συνάντησα ένα περιποιημένο κύριο με ένα γάντζο να ανασκαλεύει τον γκρί κάδο. Η εικόνα με ξάφνιασε, καθώς στην πόλη μου είχα συνηθίσει να βλέπω μόνο μερικούς γνωστούς ρακοσυλλέκτες γύρω από τους κάδους, που έμοιαζαν περισσότερο σαν τύποι βγαλμένοι από τα μυθιστορήματα του Βίκτορος Ουγκώ και του Καρόλου Ντίκενς. Το επόμενο διάστημα είδα και άλλους καλοντυμένους και ξυρισμένους κύριους να ψάχνουν κάδους στην πόλη μου. Και κάποια στιγμή θυμήθηκα την εικόνα του έκπτωτου πια χρηματιστή μου να αναλύει την σημασία των κάδων σκουπιδιών σε μένα τον έκπτωτο, επίσης, μέτοχο.

"Βλέπεις αυτούς τους κάδους;" μου είπε ο χρηματιστής. " Τους κατασκευάζει η εταιρεία ΚΑΔΟΠΛΕΞ, που έχει το μονοπώλιο στην αγορά . Σκέψου τις πιθανότητες κέρδους...". Και ακολούθησε μια τεχνική συζήτηση γύρω από την ΚΑΔΟΠΛΕΞ, με όρους και λεξιλόγιο που ξεφεύγει από τον σκοπό του κειμένου μου. H πρόταση του χρηματιστή μου ήταν με λίγα λόγια να επενδύσω στην εταιρεία. Για την ιστορία μόνο σας αναφέρω ότι δεν εμπιστεύτηκα τελικά τον χρηματιστή μου και την ΚΑΔΟΠΛΕΞ.

Ο χρηματιστής μου και ο κύριος με τον γάντζο γύρναγαν καιρό στην σκέψη μου. Αρχικά δεν καταλάβαινα τον συσχετισμό, το γιατί στη σκέψη μου συνδέθηκαν αυτές οι δύο εικόνες. Πέρασε κάποιος καιρός και περπατούσα πάλι στην πόλη μου ένα απόγευμα. Είδα τόσα κλειστά μαγαζιά γύρω μου. Είδα και άλλα μαγαζιά, φωτισμένα ακόμα, όμως εντελώς άδεια. Ίσως ήταν ιδέα μου από τον ανελέητο βομβαρδισμό των Μέσων (Μ.Μ.Ε), αλλά και τα πρόσωπα των ανθρώπων μου φαίνονταν κάπως σοβαρά, σα να είχαν χάσει κάπως το χαμόγελό τους. Δεν ξέρω....

Μόνο να, ο έκπτωτος χρηματιστής, υπαλληλάκος που κυνηγάει δανειολήπτες τώρα, εγώ ο έκπτωτος μέτοχος, με χαρτιά άυλα στα χέρια, χωρίς αντίκρυσμα, η αγέλαστη πόλη και ο κύριος που έψαχνε στον κάδο, όλοι μαζί, μου φάνηκε , πέφτουμε σε ένα απροσδιόριστο κενό. Κάπως ξαφνιασμένοι, ανίκανοι ακόμα να αντιδράσουμε, μια και είμαστε στην φάση που μόλις μας έχουν τραβήξει το χαλί από τα πόδια. Πασχίζοντας να βρούμε την ισορροπία μας, μην ξέροντας τι συνέπειες θα έχει η πτώση μας. Ναι ήταν μια καλή επένδυση οι κάδοι της ΚΑΔΟΠΛΕΞ. Εκεί θα πεταχτούν για να ανακυκλωθούν πολλά σκουπίδια του καταναλωτικού μας πολιτισμού. Το βλέπω τώρα...

Σχόλια

  1. Η ΚΑΔΟΠΛΕΞ όπως επίσης και όλη η ιστορία είναι μόνο προιόντα της φαντασίας μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η ράφτρα της Κοκκινιάς

Μαλαματένια λόγια, Γιάννης Μαρκόπουλος, Μάνος Ελευθερίου Το ιστορικό βίντεο του 1974 "Καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία και νά 'σουν ράφτρα μες την Κοκκινιά. .. " Αριστουργηματικό τραγούδι, ιστορική συνάντηση, ο νεοελληνικός πολιτισμός σε μια πολύ δυνατή στιγμή του. Και η δύναμή του αυτή δεν πηγάζει από τις... συμμορίες, αλλά γεννιέται απλά και αβίαστα από την ράφτρα της Κοκκινιάς. Κοιτάζω ξανά και ξανά το παλιό  βίντεο του 1974. Τα σεμνά παιδιά που τραγούδησαν τόσο δυνατά αυτό το τραγούδι, μου φάνηκε πως γεννήθηκαν κι αυτά από μια τέτοια μάνα. Και της αποτίουν ύψιστο φόρο τιμής. Η παλιά Κοκκινιά Ποια είναι η ράφτρα της Κοκκινιάς ; Κυριολεκτικά μιλώντας, θα μπορούσε να είναι μια προσφυγοπούλα, που κατάγεται από την χαμένη πια γι αυτήν πατρίδα της Ιωνίας, που μεγάλωσε σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον και ρίχτηκε σε ένα άθλιο αντίσκηνο στις αλάνες τότε της Κοκκινιάς, θύμα βίαιου ξεριζωμού και μιας πρωτοφανούς σε μέγεθος αλλά και ιστορική β
Αγαπητοί αναγνώστες    Μετακινούμε το περιεχόμενο της ιστοσελίδας μας, όπως σας έχουμε παλιότερα ανακοινώσει.  Πράγματι παρατηρούνται καθυστερήσεις, αλλά το τελικό αποτέλεσμα θα δικαιώσει πιστεύουμε την αναμονή.   Το παρόν blog διατηρείται για ιστορικούς λόγους, αλλά μια επιλογή από τα άρθρα του μετακομίζει στο νέο   χώρο, ταξινομημένο στην γενική κατηγορία τα παλιά. Στο καινούριο blog θα μιλήσουμε για τη ζωή, την πολιτική και την κοινωνία στους καιρούς μας.  Αργότερα θα εμπλουτίσουμε με το νέο περιεχόμενο το ανανεωμένο memorandum days .    Σας ευχαριστούμε για την αγάπη σας.

O Χασοδίκης, Ο Καβουρίδης και ο Παύλος, μια εντελώς φανταστική ιστορία

    Ο κος Χασοδίκης καθόταν αναπαυτικά στην περιστρεφόμενη δερμάτινη πολυθρόνα του. Μπροστά  απλωνόταν το  πολυτελές εβένινο γραφείο  και πίσω του,  μέσα από  την τζαμαρία του μεγάλου παράθυρου, δέσποζε πάνω στον ιερό βράχο η αρμονική φιγούρα του Παρθενώνα, κυκλωμένου μέσα στην λιτή του μεγαλοπρέπεια από τα απαλά χρώματα του αττικού σούρουπου.       Ήταν μια καλή μέρα για τον κο Χασοδίκη. Παρά την μεγάλη κρίση που έπληττε χιλιάδες συναδέλφους του, ο ίδιος είχε εξασφαλίσει για το  γραφείο του μερικές μεγάλες υποθέσεις, που θα συντηρούσαν  για καιρό τα κέρδη του.   Ίσως γι αυτό ο κος Χασοδίκης είχε μια έκφραση ικανοποίησης καθώς ατένιζε σιωπηλά τον Παρθενώνα  και χάιδευε ράθυμα την κοιλίτσα του κάτω από το ακριβό γιλέκο. Ίσως όμως και να σκεφτόταν το ξανθό γκομενάκι που θα συναντούσε αργότερα στην κρυφή του γκαρσονιέρα..Ποιος ξέρει...      Τότε άρχισε να δονείται το  τηλέφωνο. Ο κος Χασοδίκης μισούσε τα τηλέφωνα ειδικά όταν του διέκοπταν τις σκέψεις του.  Απηυδισμένος όπως ήταν από τα