Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μερικά λόγια ακόμα για την Κερατέα


Δυνάμεις των ΜΑΤ σε απόγνωση!
Από τότε που έγραψα το προηγούμενο άρθρο μου το θέμα της Κερατέας βγήκε από την γραφική σφαίρα που το κρατούσαν τα φιμωμένα ΜΜΕ και έτυχε πανελλήνιας προβολής. Εκτός από την αποφασιστικότητα και το παροιμιώδες πείσμα του..γαλάτικου χωριού, πολλοί ανώνυμοι και επώνυμοι πολίτες ένωσαν τις δυνάμεις τους μέσα από το διαδίκτυο και κατάφεραν να αναδείξουν καλύτερα το κρίσιμο αυτό θέμα. Σαν αποκορύφωμα την περασμένη Τρίτη η εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου μετέφερε στην βραδυνή ζώνη υψηλής τηλεθέασης το πρόβλημα. Υπήρξαν και επικριτικά άρθα όπως αυτό.  Επίσης από τον οικονομικό τύπο γράφτηκαν αναλύσεις όπως αυτή. Όμως  όλοι εμείς που παρακολουθούμε αμήχανοι πολλές φορές την σύγκρουση,  θα πρέπει κατά τη γνώμη μου να αναλογιστούμε την ευθύνη μας σαν πολίτες και  να παραμείνουμε προσηλωμένοι στην ουσία της υπόθεσης.   Το θέμα της διαχείρισης των σκουπιδιών είναι κεντρικό πρόβλημα και σε μια συνεκτική κοινωνία θα έπρεπε να συζητείται εξαντλητικά σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Πόσο μάλλον όταν έχουμε να αποφασίσουμε για την διαχείριση των σκουπιδιών της μητροπολιτικής περιοχής της Αττικής. Όλοι οι νέοι δήμοι του Καλλικράτη παρακολουθούν τις εξελίξεις και η Αττική θα πρέπει να δώσει το, καλό, παράδειγμα στους υπόλοιπους.
Θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε μία ευρεία συζήτηση στα  ΜΜΕ,   με την συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων φορέων και των αρμόδιων υπουργών. Θα μπορούσαν να κληθούν συμπληρωματικά οι ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις και οι περιβαλλοντικές οργανώσεις. Να πέσουν στο τραπέζι όλες οι προτάσεις και οι πιθανές λύσεις. Δεν καταλαβαίνω γιατί ξοδεύουμε τόσο τηλεοπτικό χρόνο για κουτσομπολιά του χειρίστου είδους και δεν βρίσκουμε παρά ελάχιστο για να προβληθεί ένα θέμα που άπτεται του πολιτισμού μας σε τελική ανάλυση. Και τέλος να ερωτηθούν οι πολίτες της Αττικής, ποιος τους ρώτησε αυτούς; Πως έγινε ο σχεδιασμός; Σε ποια γραφεία και με ποια κριτήρια συμφωνήθηκαν οι συγκεκριμένες λύσεις;
Καλό θα είναι να το θυμόμαστε. Έχουμε τις ευθύνες μας σαν πολίτες. Η αδιαφορία μας αφήνει στους ειδικούς(;) το περιθώριο να υιοθετήσουν λύσεις για εμάς χωρίς..εμάς. Κάναμε την πολιτική...politics. Άλλα έστω την ύστατη στιγμή μπορούμε να τείνουμε χείρα φιλίας στους δημότες της Κερατέας και να βοηθήσουμε στην ποιοτική ανάδειξη του αγώνα τους. Κάθε πολίτης αυτής της χώρας θα ήταν κερδισμένος. Και η δημοκρατία μας επίσης.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η ράφτρα της Κοκκινιάς

Μαλαματένια λόγια, Γιάννης Μαρκόπουλος, Μάνος Ελευθερίου Το ιστορικό βίντεο του 1974 "Καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία και νά 'σουν ράφτρα μες την Κοκκινιά. .. " Αριστουργηματικό τραγούδι, ιστορική συνάντηση, ο νεοελληνικός πολιτισμός σε μια πολύ δυνατή στιγμή του. Και η δύναμή του αυτή δεν πηγάζει από τις... συμμορίες, αλλά γεννιέται απλά και αβίαστα από την ράφτρα της Κοκκινιάς. Κοιτάζω ξανά και ξανά το παλιό  βίντεο του 1974. Τα σεμνά παιδιά που τραγούδησαν τόσο δυνατά αυτό το τραγούδι, μου φάνηκε πως γεννήθηκαν κι αυτά από μια τέτοια μάνα. Και της αποτίουν ύψιστο φόρο τιμής. Η παλιά Κοκκινιά Ποια είναι η ράφτρα της Κοκκινιάς ; Κυριολεκτικά μιλώντας, θα μπορούσε να είναι μια προσφυγοπούλα, που κατάγεται από την χαμένη πια γι αυτήν πατρίδα της Ιωνίας, που μεγάλωσε σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον και ρίχτηκε σε ένα άθλιο αντίσκηνο στις αλάνες τότε της Κοκκινιάς, θύμα βίαιου ξεριζωμού και μιας πρωτοφανούς σε μέγεθος αλλά και ιστορική β
Αγαπητοί αναγνώστες    Μετακινούμε το περιεχόμενο της ιστοσελίδας μας, όπως σας έχουμε παλιότερα ανακοινώσει.  Πράγματι παρατηρούνται καθυστερήσεις, αλλά το τελικό αποτέλεσμα θα δικαιώσει πιστεύουμε την αναμονή.   Το παρόν blog διατηρείται για ιστορικούς λόγους, αλλά μια επιλογή από τα άρθρα του μετακομίζει στο νέο   χώρο, ταξινομημένο στην γενική κατηγορία τα παλιά. Στο καινούριο blog θα μιλήσουμε για τη ζωή, την πολιτική και την κοινωνία στους καιρούς μας.  Αργότερα θα εμπλουτίσουμε με το νέο περιεχόμενο το ανανεωμένο memorandum days .    Σας ευχαριστούμε για την αγάπη σας.

O Χασοδίκης, Ο Καβουρίδης και ο Παύλος, μια εντελώς φανταστική ιστορία

    Ο κος Χασοδίκης καθόταν αναπαυτικά στην περιστρεφόμενη δερμάτινη πολυθρόνα του. Μπροστά  απλωνόταν το  πολυτελές εβένινο γραφείο  και πίσω του,  μέσα από  την τζαμαρία του μεγάλου παράθυρου, δέσποζε πάνω στον ιερό βράχο η αρμονική φιγούρα του Παρθενώνα, κυκλωμένου μέσα στην λιτή του μεγαλοπρέπεια από τα απαλά χρώματα του αττικού σούρουπου.       Ήταν μια καλή μέρα για τον κο Χασοδίκη. Παρά την μεγάλη κρίση που έπληττε χιλιάδες συναδέλφους του, ο ίδιος είχε εξασφαλίσει για το  γραφείο του μερικές μεγάλες υποθέσεις, που θα συντηρούσαν  για καιρό τα κέρδη του.   Ίσως γι αυτό ο κος Χασοδίκης είχε μια έκφραση ικανοποίησης καθώς ατένιζε σιωπηλά τον Παρθενώνα  και χάιδευε ράθυμα την κοιλίτσα του κάτω από το ακριβό γιλέκο. Ίσως όμως και να σκεφτόταν το ξανθό γκομενάκι που θα συναντούσε αργότερα στην κρυφή του γκαρσονιέρα..Ποιος ξέρει...      Τότε άρχισε να δονείται το  τηλέφωνο. Ο κος Χασοδίκης μισούσε τα τηλέφωνα ειδικά όταν του διέκοπταν τις σκέψεις του.  Απηυδισμένος όπως ήταν από τα