Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

H κρυφή γοητεία του διαλογισμού



Ένα ζεστό ανοιξιάτικο απόγευμα η Μίνα έπεισε τελικά το Νικολάκη να επισκεπτούν τον δάσκαλο Μπουρδιζενά, καταγόμενο πιθανόν από λαμπρή ινδική οικογένεια, για να τους εξηγήσει τα οφέλη του διαλογισμού, που η Μίνα επέμενε ότι θα βελτίωνε την σχέση τους. Ο Νικολάκης δεν την πάλευε με τέτοια και έθεσε βέτο αρχικά, μιας και είχε άλλωστε κανονίσει να παρακολουθήσει αγώνα στην τηλεόραση με τον φίλο του τον Μίλτο. Υποχώρησε μόνο όταν ο κολλητός του δέχτηκε κι αυτός να τους ακολουθήσει, ήταν περίεργος να μάθει τι δίδασκε ο νεοφερμένος στην πόλη δάσκαλος, ποιος ξέρει γιατί.
Το κέντρο διαλογισμού ήταν σε ένα καλό προάστιο της πόλης, επρόκειτο ουσιαστικά για μία μεγάλη έκταση με κήπους, ένα μικρό ποταμάκι με γεφυράκια και ένα παλιό πέτρινο κτίριο στην μέση.

Τους υποδέχτηκαν δύο νεαρές και όμορφες κοπέλες με λευκούς χιτώνες και τους οδήγησαν στην σάλα του κεντρικού κτιρίου. Ο δάσκαλος Μπουρδιζενά ήταν μιας κάποιας ηλικίας, καθόταν οκλαδόν σε μια μεγάλη πορτοκαλί μαξιλάρα και είχε ενωμένα τα χέρια του σε στάση ικεσίας, κάποια προσευχή ίσως, σκέφτηκε ο Νικολάκης. Ο Μίλτος από την μεριά του παρατηρούσε τις καλλίγραμμες κοπέλες με τους χιτώνες και ψιθύριζε διακριτικά στο αυτί του φίλου του:

    • Θεές, δικέ μου τι διαλογισμός, εδώ θα κολαστώ...
Τότε όμως ο δάσκαλος απευθύνθηκε στην σοβαρή Μίνα, με άψογα ελληνικά:
  • Καθίστε παιδιά μου, θα ξεκινήσουμε με το τζίμπερις,  είπε ο δάσκαλος Μπουρδιζενά.
  • Μάλιστα σεβάσμιε δάσκαλε, είπε η Μίνα και στο Νικολάκη φάνηκε πολύ ψαρωμένη.
''Το Τζίμπερις παιδιά μου'', συνέχισε ο σεβάσμιος δάσκαλος, ''είναι το πρώτο από τα στάδια του διαλογισμού. Ο κανόνας είναι απλός. Προσπαθείτε να μιλήσετε σε κάποια γλώσσα που δεν γνωρίζετε. Οι γλώσσες που μιλάτε αποκλείονται. Είναι μία απλή τακτική για να αποβάλλετε την ένταση από τον εσωτερικό σας κόσμο. Θα ξεκινήσουμε από την κυρία της παρέας. Η Αγνή και η Αρετή, θα βοηθήσουν αν δυσκολεύεστε'', είπε ο δάσκαλος Μπουρδιζενά δείχνοντας τις λυγερές κοπέλες.
Μα που! Κόκαλο η Μίνα, έπαθε αλαλία. Δηλαδή όχι ακριβώς, ένα ασθενικό '' α '' ακούστηκε σα να ερχόταν πολύ αδύναμο από τα στήθη της.
Τότε η Αγνή και η Αρετή άρχισαν εν χορώ (!), να λένε διάφορα ακατάληπτα, στα αυτιά του Μίλτου ακουγόταν σαν γλυκιά πολυλογία, ο Νικολάκης σκεπτικός από την άλλη ανησυχούσε πόσο θα τον χρεώσει ο Μπουρδιζενά γι αυτή την..συνεδρία.
Κάποτε οι κοπέλες σταμάτησαν τα ακατάληπτα και ο δάσκαλος απευθύνθηκε στον Μίλτο:
    • ''Η σειρά του νεαρού κυρίου τώρα.''
Δεν ξέρω πως συνέβη, υπάρχουν μερικά γεγονότα στη ζωή που είναι εντελώς ανεξήγητα όσο κι αν χρησιμοποιούμε την μοντέρνα επαγωγική λογική για να τα εξηγήσουμε.
Έτσι ανεξήγητα λοιπόν ο Μίλτος άρχισε να μιλάει με ταχύτητα.

''Ζουοέι μανάρ γουσί τε ντι ιγκό χαϊτσού. Κουά να μτότο βα κβανζα μουνάρ κουτοκούγα να μσιχο βανγου. Βατάσι νο μουγεν μαναρού χαχιμετε νο ακασάν ο ρινο σιίτε ιμασου. ''
-Αχ, αναφώνησε έπειτα ο Μίλτος, ''αισθάνομαι πιο ελαφρύς, πιο ελεύθερος...'' Και ενώ τα έλεγε αυτά κάρφωσε με νόημα τους λυγερούς γοφούς της Αρετής, που προκλητικά τέντωναν τον αέρινο χιτώνα.

    • ''Τέλεια!! '' Αναφώνησε ενθουσιασμένος ο Δάσκαλος, ενώ ο Nικολάκης τον κοιτούσε άφωνος και η Μίνα σκεπτική, ''Νικολάκη, εσύ τώρα''.
Και σαν από θαύμα ο Νικολάκης τα είπε μια χαρά με την σειρά του:
''Μέιμ σούντα καρανά καχάτα χου μαίμ σαντακαρά μαναρί μάιμ ούνα ντονόμ καχατε χαίμ. Νίμεν λία σι μαναρί σαχώρ γίνκερ! ''

Η Μίνα όμως με το τέλειο θηλυκό ένστικτο την μυρίστηκε τη δουλειά. Και επενέβη:
  • ''Δάσκαλε, μπορώ κι εγώ.'' είπε και άφησε κατά μέρος τις ντροπές.  Και πρόφερε  σε άπταιστη τζιμπερογλώσσα:
''Τζιμπερολιγούρια, θα σας τζιμπεροπιπερώσω την γλώσσα. Και σταματήστε τα καρφώματα γιατί μίμι νι χασιρά σανά. Άντε τζιμπεροσαβουροεπιβητορέξ!!''

Και κοίταξε χαμογελώντας τον σεβάσμιο Δάσκαλο, που παρέμενε γαλήνιος:

Δάσκαλε ευχαριστούμε, την άλλη φορά θα έρθω μόνη μου για διαλογισμό. Οι τζιμπερομπεμπέδες στο σπίτι με πίτσα, μπύρα και μπάλα! Άντε, μέχρι και Κινέζικα  μαθαίνουν όταν τους το επιβάλλει το...

Ο σεβάσμιος Δάσκαλος χαμογέλασε. '' Καλό κατευόδιο κόρη μου. Η Αγνή θα σας κόψει την απόδειξη.'' Στο Νικολάκη δεν άρεσε και τόσο αυτό, αλλά αποζημιώθηκε κάπως από τις αέρινες κινήσεις της Αγνής, που τρεμούλιαζαν τον χιτώνα και τον ίδιο. Πλήρωσε αδιαμαρτύρητα την τσουχτερή αμοιβή. Α και ο Μίλτος. Αυτός εξακολουθούσε να λέει κάτι ακατάληπτα. Τον είχε κερδίσει ο..διαλογισμός!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η ράφτρα της Κοκκινιάς

Μαλαματένια λόγια, Γιάννης Μαρκόπουλος, Μάνος Ελευθερίου Το ιστορικό βίντεο του 1974 "Καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία και νά 'σουν ράφτρα μες την Κοκκινιά. .. " Αριστουργηματικό τραγούδι, ιστορική συνάντηση, ο νεοελληνικός πολιτισμός σε μια πολύ δυνατή στιγμή του. Και η δύναμή του αυτή δεν πηγάζει από τις... συμμορίες, αλλά γεννιέται απλά και αβίαστα από την ράφτρα της Κοκκινιάς. Κοιτάζω ξανά και ξανά το παλιό  βίντεο του 1974. Τα σεμνά παιδιά που τραγούδησαν τόσο δυνατά αυτό το τραγούδι, μου φάνηκε πως γεννήθηκαν κι αυτά από μια τέτοια μάνα. Και της αποτίουν ύψιστο φόρο τιμής. Η παλιά Κοκκινιά Ποια είναι η ράφτρα της Κοκκινιάς ; Κυριολεκτικά μιλώντας, θα μπορούσε να είναι μια προσφυγοπούλα, που κατάγεται από την χαμένη πια γι αυτήν πατρίδα της Ιωνίας, που μεγάλωσε σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον και ρίχτηκε σε ένα άθλιο αντίσκηνο στις αλάνες τότε της Κοκκινιάς, θύμα βίαιου ξεριζωμού και μιας πρωτοφανούς σε μέγεθος αλλά και ιστορική β
Αγαπητοί αναγνώστες    Μετακινούμε το περιεχόμενο της ιστοσελίδας μας, όπως σας έχουμε παλιότερα ανακοινώσει.  Πράγματι παρατηρούνται καθυστερήσεις, αλλά το τελικό αποτέλεσμα θα δικαιώσει πιστεύουμε την αναμονή.   Το παρόν blog διατηρείται για ιστορικούς λόγους, αλλά μια επιλογή από τα άρθρα του μετακομίζει στο νέο   χώρο, ταξινομημένο στην γενική κατηγορία τα παλιά. Στο καινούριο blog θα μιλήσουμε για τη ζωή, την πολιτική και την κοινωνία στους καιρούς μας.  Αργότερα θα εμπλουτίσουμε με το νέο περιεχόμενο το ανανεωμένο memorandum days .    Σας ευχαριστούμε για την αγάπη σας.

O Χασοδίκης, Ο Καβουρίδης και ο Παύλος, μια εντελώς φανταστική ιστορία

    Ο κος Χασοδίκης καθόταν αναπαυτικά στην περιστρεφόμενη δερμάτινη πολυθρόνα του. Μπροστά  απλωνόταν το  πολυτελές εβένινο γραφείο  και πίσω του,  μέσα από  την τζαμαρία του μεγάλου παράθυρου, δέσποζε πάνω στον ιερό βράχο η αρμονική φιγούρα του Παρθενώνα, κυκλωμένου μέσα στην λιτή του μεγαλοπρέπεια από τα απαλά χρώματα του αττικού σούρουπου.       Ήταν μια καλή μέρα για τον κο Χασοδίκη. Παρά την μεγάλη κρίση που έπληττε χιλιάδες συναδέλφους του, ο ίδιος είχε εξασφαλίσει για το  γραφείο του μερικές μεγάλες υποθέσεις, που θα συντηρούσαν  για καιρό τα κέρδη του.   Ίσως γι αυτό ο κος Χασοδίκης είχε μια έκφραση ικανοποίησης καθώς ατένιζε σιωπηλά τον Παρθενώνα  και χάιδευε ράθυμα την κοιλίτσα του κάτω από το ακριβό γιλέκο. Ίσως όμως και να σκεφτόταν το ξανθό γκομενάκι που θα συναντούσε αργότερα στην κρυφή του γκαρσονιέρα..Ποιος ξέρει...      Τότε άρχισε να δονείται το  τηλέφωνο. Ο κος Χασοδίκης μισούσε τα τηλέφωνα ειδικά όταν του διέκοπταν τις σκέψεις του.  Απηυδισμένος όπως ήταν από τα